بریده‌هایی از کتاب پریشانه ها

اگر که میوه‌ی باغ لبت انار نمی‌شد کسی به وسوسه‌ی چیدنش دچار نمی‌شد

بادها روز و شب پریشانند، بین امواج تند گیسویت آتش و آب در کنار هم‌اند، پشت چشمان ماجراجویت

خاک کجارا سر بگیرند عاشقان در شهر شب‌ها که می‌بندی در می خانه‌هایت را

انار ماهی لبهات بسکه شیرین است سکوت تو عسل و خنده‌هات نی شکریست

خوش به حال کسی که در باران زیر چتر تو شعر می‌خواند خوش به حال کسی که در شعرش لذت بودن تو را دارد

کنج محراب ابرویت ابلیس بی توقف نماز می‌خواند برق چشمت هنوز می‌داند شیطنت‌های کال چیدن را

از صفحه‌ی روزگار باید بروم از صفحه‌ی روزگار باید بروم با یک دل بی قرار باید بروم حرفی دیگر نمانده بین من و تو از زندگییت کنار باید بروم