بریده‌هایی از کتاب خداحافظ گاری کوپر

بی‌اعتنايی: شرط لازم و اجتناب‌ناپذير برای در امان ماندن از مشكلات روانی.

بزرگ‌ترين قدرت در تمامی طول تاريخ، نفهمی بوده است.

روزی بالاخره انتخابت را خواهی كرد. نه در بيست سالگی، در بيست سالگی نمی‌شود انتخاب كرد، چون انديشه‌ها نورس‌اند و غيرقابل انعطاف. آدم واقعيتی را می‌بيند ولی متوجه نمی‌شود كه اين واقعيت جز زيبايی نيست. می‌دانم، می‌دانم: برگ‌های پاييزی... ولی اين «تجربه» يا «بلوغ» من نيست كه با تو حرف می‌زند، اين عشق من است

، كلمه‌ها دشمن شماره يك آدمان، چون مثل مهره‌های شطرنج، همه جوری ميشه اونارو پس و پيش كرد و اسمش رو گذاشت، ايده‌ئولوژی.

دخترانی مثل اين يكی كه می‌توانند محكم «نه» بگويند، بعدش با هيچ وسيله‌ای نمی‌شود از دستشان دررفت.

حشيش و ال.اس.دی و امثال آن، ورزش يوگای بينوايان و بيچارگانند.

جمعيت مثل پول است: هرقدر بيشتر چاپ شود، ارزشش كمتر می‌شود. يك جوان بيست ساله امروز هيچ ارزشی ندارد، چون دنيا پر از اين جوان‌هاست، تورم جمعيت دارد بيداد می‌كند. حتی ارزش بحث‌كردن ندارد؛ چنين بحثی احمقانه و كوركورانه است. جمعيتی كه مثل سيل دارد سرازير می‌شود و همه چيز را درهم می‌كوبد.

عشق فقط همخوابگی نيست، اگر اين‌طور بود، چاره داشت، عشق، زندگی است كه سعی می‌كند شما را صاحب شود. اين عجوزه هر لحظه به رنگی درمی‌آيد.

اگر نتوان چنين عيب‌های كوچكی را ناديده گرفت، ديگر رفيقی برای آدم باقی نمی‌ماند.

برای ساختن مردانِ بزرگ، بايد قرن‌ها، گنديدگی رو پشت سر گذاشت.

«هيچی سرِ جاش نيست، بايد دنيارو عوض كرد. همه بايد دست به دست هم بدَن و دنيارو عوض كنن.» ولی اگه همه بتونن دست به دست هم بدن، ديگه احتياجی نيست دنيا عوض بشه. چون خود به خود عوض شده. تنها كاری كه تو ميتونی بكنی اينه كه دنيای خودت رو عوض كنی، عوض كردن دنيای ديگران، كار تو نيست.

به قدری از همه‌چيز نفرت داشت كه مجبور بود برای پنهان‌كردن اين بيزاری چنان بخندد كه تمام دندان‌هايش ديده شوند

جمعيت مثل پول است: هرقدر بيشتر چاپ شود، ارزشش كمتر می‌شود.

كسی نظريه‌ای ابراز می‌كند، حتی اگر نظريه احمقانه‌ای باشد، هميشه به طرز وحشتناكی به باور خود حساس است. لذا هرقدر عقايد كسی احمقانه‌تر باشد، بيشتر بايد تأييدش كرد.

ببين ترودی، بذار برات توضيح بدم. وقتی پسر و دختری به هم بچسبن، كارشون به خريد يه ماشين و يه خونه و چندتا بچه و يه شغل كشيده ميشه. اين ديگه عشق نيست ترودی، اسمش گذران زندگيه

ــ سعی كن بفهمی تيلی. موضوع شخصی نيست. تو دختر خوبی هستی، می‌دونم هيچ وقت كسی مثل تو رو پيدا نمی‌كنم. دختری مثل تو فقط يه بار توی زندگی آدم پيدا می‌شه، امّا وقتی پيدا شد، بايد از اون فاصله گرفت. چون اگه فاصله گرفته نشه، عقل از سر آدم می‌پره و ديوونه ميشه. ديوونه عشق، همين و بس.

من كه وقت كافی برای عوض‌كردن دنيا ندارم. از طرفی دنيا برای همين وجودم رو پر از تنفر كرده كه اين تنفر به من اجازه بده بدون احساس گناه، جزيی از خودش باشم.

وقتی كم‌كم احساس می‌كنيد دلتان می‌خواهد دختری را برای هميشه در كنار خود داشته باشيد، فراموش نكنيد كه لحظه آن فرارسيده است. دلم نمی‌خواهد به شما درس بدهم ولی بايد به شما بگويم كه عشق وجود دارد؛ مترسك نيست، يك فيلم ترسناك هم نيست. موجوديت دارد، در آن غرق می‌شويد، حتی يك موی خشك هم برايتان باقی نمی‌ماند، كاملاً غرق می‌شويد.

بزرگ‌ترين قدرت در تمامی طول تاريخ، نفهمی بوده است

بوگ می‌گفت بزرگ‌ترين قدرت در تمامی طول تاريخ، نفهمی بوده است. می‌گفت بايد تسليم اين قدرت شد و به آن احترام گذاشت. چون انتظار هر چيزی از آن می‌رود.

هيچ‌كس در طول زندگی، دوبار عاشق نمی‌شود. دومين عشق و سومين عشق و... هرچه باشند، هيچ مفهومی ندارند. تفريح‌اند و آميزش. البته بعضی زندگی‌ها هم فقط به همين آميزش‌ها محدود می‌شوند.

آدم برای احساسش بايد دليل داشته باشد.

دنيای كثيف را مردان قوی ساخته‌اند.

برای ساختن مردانِ بزرگ، بايد قرن‌ها، گنديدگی رو پشت سر گذاشت. به عبارتی كود لازمه تا گل‌های زيبا به وجود بياد.

اگر نتوان چنين عيب‌های كوچكی را ناديده گرفت، ديگر رفيقی برای آدم باقی نمی‌ماند.

بوگ می‌گفت بزرگ‌ترين قدرت در تمامی طول تاريخ، نفهمی بوده است. می‌گفت بايد تسليم اين قدرت شد و به آن احترام گذاشت. چون انتظار هر چيزی از آن می‌رود.

بزرگ‌ترين قدرت در تمامی طول تاريخ، نفهمی بوده است.

ندارد. وقتی آدم در ارتفاع صفر از سطح كثافت باشد كه همه چيزی كثافت‌كاری است، بايد بتواند خود را با محيط تطبيق دهد. در ارتفاعِ زير دوهزار متر، تنها چيزی كه به حساب می‌آيد اين است كه آدم دُم به تله ندهد

همه می‌دانند كه عشق چيز عجيب و غريبی است.

شما حق نداشتيد تنفر يا عقايد خود را ابراز كنيد. مجبور بوديد با آخرين رذل و بی‌همه‌چيزی كه قدرت را در اختيار داشت كنار بياييد و احترامش را نگهداريد. مجبور بوديد ملّی‌گرايی را به عنوان «مرحله‌ای اجتناب‌ناپذير» تأييد كنيد و برای «حق مقدس اقوام در مورد حاكميت بر سرنوشت خويش» هورا بكشيد و كف بزنيد. حقی كه در انتخابات‌های سراپا تقلب خلاصه می‌شد.