بریده‌هایی از کتاب ما همیشه سه نفر بودیم

هر لحظه عاشقانه می‌میرم. دیگر به واژه‌ها اعتمادی ندارم کسی را می‌شناسی که هر ثانیه هزار قرن بمیرد؟

هیچ‌وقت تنهایمان نگذاشت حتی در بستر ما همیشه سه نفر بودیم: تو من و نبودنت.

تو هزار لیلا من یکی مجنون شکست حتمی بود.

می‌نویسند: عشق می‌خوانم: لیلا هیچ کس به نتیجۀ انتخابات اعتراض ندارد!

من به حرمتِ همین دوست داشتن نفس می‌کشم نفس‌هایِ بی دوست‌داشتنت حرام! دوست‌داشتنت مُدام! من می‌میرم دوست‌داشتنت نمی‌میرد.

هر کسِ دیگری جایِ من بود، شاعر می‌شد

زبانِ مادری‌ام را گم کردم و دوستانی را که با هم شعر می‌خواندیم پاهایم دست‌هایم چشم‌هایم و قلبم را از من خیالی مانده‌است: پر از بوهایِ جانفزایِ گم‌شده‌هایم ... هر کسِ دیگری جایِ من بود، شاعر می‌شد.

این گونه می‌میرم: دوستت دارم دوستت دار... دوستت دا... دوستت د... دوستت... دوست... راضی نیستم مویی از سرِ دوست کم شود.

من آرام آرام شاعر شدم نخست وطنم را گم کردم سپس شناسنامه‌ام

دیوانه‌ام! می‌ترسم از دوست داشتَنَت می‌ترسم از دوست نداشتَنَت جنونِ جمال است این‌که: دوست داشتَنَت محال باشد دوست نداشتَنَت محال باشد...

تو هزار لیلا من یکی مجنون شکست حتمی بود.

«لام» خوشبخت‌ترین حرفِ الفباست که دو بار در نامِ تو جاودانه می‌شود و من خوشبخت‌ترین مردِ دنیا که مُدام در من جاودانه می‌شوی بهشت خیالی از عطرِ نفس‌های تو است.

آسمان را زمین را کهکشانِ راهِ شیری را خط بزن این انشا بدونِ «لیلا» صفر هم نمی‌گیرد

من آرام آرام شاعر شدم نخست وطنم را گم کردم سپس شناسنامه‌ام نیمکتی که غروبِ جمعه‌هایم را تحمّل می‌کرد کوهی که پنج‌شنبه‌ها پناهم می‌داد زبانِ مادری‌ام را گم کردم و دوستانی را که با هم شعر می‌خواندیم پاهایم دست‌هایم چشم‌هایم و قلبم را

ما بی‌وطن زاده شدیم و هرگز مجالِ عاشقی نیافتیم کسی عاشقِ انسانِ بی‌شناسنامه نمی‌شود

مرگ امری محتمل و فراموشی محال است.

بهشت خیالی از عطرِ نفس‌های تو است.

در گلوی تو گُلی خواهد رُست که بویِ گردنبندِ جوانی‌های مادرم را دارد.

دیوانه‌ام! می‌ترسم از دوست داشتَنَت می‌ترسم از دوست نداشتَنَت جنونِ جمال است این‌که: دوست داشتَنَت محال باشد دوست نداشتَنَت محال باشد...

از من خیالی مانده‌است: پر از بوهایِ جانفزایِ گم‌شده‌هایم ... هر کسِ دیگری جایِ من بود، شاعر می‌شد.

خبر؟ خبرها بیات شده‌اند جز همین «دوستت دارم» که تازۀ تازه‌ست.

«لام» خوشبخت‌ترین حرفِ الفباست که دو بار در نامِ تو جاودانه می‌شود و من خوشبخت‌ترین مردِ دنیا که مُدام در من جاودانه می‌شوی بهشت خیالی از عطرِ نفس‌های تو است.

عاشقِ تو بودن اشتغالِ من است و مزدم آتشی که در جانم می‌افکنی! هیچ کارفرمایی مثلِ تو حقوقِ کارگرش را سرِ وقت نمی‌دهد!

نمی‌آیی هیچ وقت نمی‌آیی زنده‌ات در آغوشِ کسی جنازه‌ات بر دوشِ کسی ... کسی در قبرستان شعر نمی‌گوید.

آسمان را زمین را کهکشانِ راهِ شیری را خط بزن این انشا بدونِ «لیلا» صفر هم نمی‌گیرد

از معجزاتِ کوچکِ عشق بگویم برایت: مویم را شانه می‌کنم صفایی به صورتم می‌دهم و تُف می‌کنم به آینه

بهشت خیالی از عطرِ نفس‌های تو است.

سلول‌های تنت را به اسم صدا می‌کردم به اسم صدایم می‌کردند ده تریلیون نغمۀ بهشتی! هیچ مردی را ده تریلیون فرشتۀ زیبا صدا کرده است؟ ... آن‌که در آغوش دیگری است، طرحی از یک زن است که تمامِ سلول‌هایش با او قهرند...

دیوانه‌ام! می‌ترسم از دوست داشتَنَت می‌ترسم از دوست نداشتَنَت جنونِ جمال است این‌که: دوست داشتَنَت محال باشد دوست نداشتَنَت محال باشد...