بریده‌هایی از کتاب نامه‌های رز

«گذشتۀ آدم‌ها بی‌شک ریشۀ اصلی تمام مشکلات عاطفی‌شان است.»

اصلاً آیا نارضایتی همیشگی از شرایط موجود، بیماری جدید قرن ما نشده است؟

شما هرگز نباید همۀ بار گذشته را به دوش بکشید. گذشته یک خوبی دارد و آن این است که پشت‌سر ماست.

خوب است آدم رازهایی هم داشته باشد. قرار نیست همه همه‌چیز را بدانند؛ حتی عشق زندگی آدم

ناگفته نماند شغل ایدئالم این است که در کتابخانۀ بزرگی کار پیدا کنم و ساعت‌ها فنجان قهوه به‌دست بین کتاب‌ها بچرخم

تو زیادی از مردها توقع داری. نمی‌توانی یک رابطه را خیلی تحمل کنی، به‌نظرم تو از همان اولش می‌ترسی طرف مقابل ولت کند و برود.

یک چیز را یادتان باشد، شما هرگز نباید همۀ بار گذشته را به دوش بکشید. گذشته یک خوبی دارد و آن این است که پشت‌سر ماست. می‌توانیم به آن بی‌محلی کنیم. خودتان را به‌خاطر ماجراهایی که هرگز مسئولش نیستید اذیت نکنید.

نبش قبر گذشته و برقرار کردن پیوند با آن هیچ‌وقت کار راحتی نبوده

«آخر چرا این‌قدر الکل مصرف می‌کنی؟» -برای اینکه یادم برود دوستم نداری.

برایم جالب است که در حساس‌ترین لحظه‌های زندگی هم انسان‌ها باید بخورند، بیاشامند و به دستشویی بروند، آرایش کنند، موهایشان را مرتب کنند و هزار کار دیگر

یک سری از روان‌شناس‌ها و متخصص‌های دیگر می‌گویند که ما می‌توانیم از طریق ژنتیک خاطراتمان را به هم منتقل کنیم. درست همان‌طور که رنگ موها یا خیلی چیزهای فیزیکی را انتقال می‌دهیم. محقق‌ها ثابت کرده‌اند حادثه‌های ناگواری که در روحیۀ ما اثر می‌گذارد، می‌تواند حتی دی. ان.ای ما را هم تغییر دهد و در روند انتقال خاطرات نقش ایفا کند.

ژیم می‌خواهد همه‌چیز را درباره‌ام بداند، دربارۀ خانواده و گذشته‌ام. خیلی خوب می‌داند چطور باید مرا بخنداند. وقت‌هایی که با هم هستیم دائماً در حال خندیدنم. تقریباً همه‌چیز را به او می‌گویم. هیچ خجالتی از اینکه چیزی از گذشته‌ام بداند ندارم. چند چیز را هم برای خودم نگه می‌دارم. خوب است آدم رازهایی هم داشته باشد. قرار نیست همه همه‌چیز را بدانند؛ حتی عشق زندگی آدم.

می‌خواهی بگویی چون پیرم باید خسته و کوفته باشم؟ مطمئن باش وقتی بروم آن دنیا کلی وقت برای استراحت دارم

«گذشتۀ آدم‌ها بی‌شک ریشۀ اصلی تمام مشکلات عاطفی‌شان است.»

اصلاً آیا نارضایتی همیشگی از شرایط موجود، بیماری جدید قرن ما نشده است؟

«به نظر من زندگی خیلی کوتاه‌تر از آن چیزی است که نخواهیم از آن استفاده کنیم. ما وارد این دنیا شده‌ایم که زندگی کنیم، وگرنه اصلاً بودنمان چه فایده‌ای دارد؟»

(ناگفته نماند شغل ایدئالم این است که در کتابخانۀ بزرگی کار پیدا کنم و ساعت‌ها فنجان قهوه به‌دست بین کتاب‌ها بچرخم).

نمی‌توانی هر مردی که وارد زندگی‌ات می‌شود را سریع شوهر آیندۀ خودت بدانی و فکر کنی شش ماه بعد با هم ازدواج می‌کنید و بعدش هم بچه‌دار می‌شوید.

خیلی از مردم حاضرند هر کاری بکنند تا جای تو باشند؛ ولی تو ناراحتی؛ چون این مسئله زندگی کوچک بی‌دغدغه‌ات را به‌هم ریخته!»

(ناگفته نماند شغل ایدئالم این است که در کتابخانۀ بزرگی کار پیدا کنم و ساعت‌ها فنجان قهوه به‌دست بین کتاب‌ها بچرخم