بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

تمام زن‌های توی سالن غش می‌کنند.

شخصیت، ابهت و اعتمادبه‌نفس، مشخصهٔ تمامی برندگان بزرگ در همهٔ عرصه‌های زندگی است.

تکنیک ۱- لبخند غرق‌کننده تا چشمت به کسی افتاد، فوراً به او لبخند نزن! طوری که انگار هر آدم دیگری هم که سر راهت قرار بگیرد از این امتیاز بهره‌مند می‌شود. در عوض برای لحظه‌ای به صورت طرف مقابلت نگاه کن؛ کمی مکث کن؛ در شخصیتش فرو برو؛ بعد بگذار که موجی ازیک لبخند گرم، گشاده و پراشتیاق به سمت صورتت سرازیر شود و چشم‌هایت را بپوشاند! مطمئن باش این موج گرم لبخند مخاطبت را در خود فرو می‌برد. آن تأخیر یک ثانیه‌ای مخاطبت را متقاعد می‌کند که لبخندِ غرق‌کنندهٔ تو خالصانه و تنها برای اوست.

۲۶- فرهنگ لغت شخصی در فرهنگ لغت دنبال کلمه‌های عادی بگرد که هر روز استفاده می‌کنی. بعد درست مثل پا کردن کفش تازه، زبانت را توی این کلمه‌های جدید کن تا ببینی در دهانت می‌چرخند یا نه. اگر از آن‌ها خوشت آمد، آن‌ها را جایگزین کلمه‌های قبلی کن. یادت باشد، فقط پنجاه کلمه باعث تفاوت بین دامنهٔ لغات غنی و خلاق و یک دامنهٔ لغات معمولی است. هر روز یک کلمهٔ جدید را جایگزین کلمهٔ قدیمی خود کن. آن وقت بعد ازتقریباً دو ماه جزء نخبگان کلام خواهی بود.

 کسی دوست من است که پشت سرم از من تعریف کند. » ما بیشتر به آدمی اعتماد می‌کنیم که پشت سرمان (وقتی که نیستیم تا بشنویم) چیزهای خوبی درباره‌مان بگوید، تا کسی که توی رویمان از ما تعریف کند.

چشم‌های تو نارنجک‌هایی هستند که می‌توانند احساسات دیگران را منفجر کنند.

تکنیک ۷- زندانی کردن بیقراری وقتی گفتگویی که داری انجام می‌دهی، واقعاً مهم است، بگذار دماغت بخارد، گوش‌هایت گزگز کند، پاهایت سوزن‌سوزن شود. وول نخور؛ پیچ و تاب نخور؛ تکان نخور؛ به خود نپیچ؛ خودت را نخاران و از همه مهم‌تر، انگشتانت را از صورتت دور نگه دار! این وول‌خوردن‌ها و حرکات دست ممکن است این احساس را در شنونده به وجود آورد که داری چاخان می‌کنی.

واکنش عاطفی طرف مقابلت به نگاه عمیق تو، یک ریشهٔ بیولوژیکی دارد. وقتی که تو به عمد به کسی نگاه می‌کنی، این کارت باعث افزایش ضربان قلب طرف مقابلت می‌شود و ماده‌ای شبیه به آدرنالین را در رگ‌های او به جریان می‌اندازد. این همان واکنش فیزیکی است که وقتی کسی عاشق می‌شود، در او ایجاد می‌شود. وقتی که تو آگاهانه مدت زمان بیشتری را در چشم طرف مقابلت نگاه می‌کنی (حتی در یک موقعیت کاری یا رابطهٔ اجتماعی معمولی)، او احساس می‌کند که تو را شیفتهٔ خود کرده است.

تکنیک ۸- حس هانس اسب عادت کن که موقع حرف زدن یک ارتباط دوطرفه برقرار کنی. حرفت را بزن، ولی خوب چشم‌هایت را باز کن و ببین مخاطبت به چیزی که داری می‌گویی چه واکنشی نشان می‌دهد. سپس حرکاتت را بر اساس آن تنظیم کن. اگر یک اسب می‌تواند این کار را بکند، پس انسان هم می‌تواند. آن وقت مردم می‌گویند که تو حواست به همه چیز هست، هیچ چیزی از چشمت دور نمی‌ماند و حس ششم داری.

تأثیری که فرد در ثانیه‌های اول دیدار با کسی روی او می‌گذارد فراموش‌نشدنی است. چرا؟ چون آدم‌ها در دنیای پرسرعت مملو از اطلاعات که هزاران محرک مختلف در هر ثانیه ما را بمباران می‌کنند، گیج می‌شوند. آن‌ها برای اینکه دنیای اطرافشان را درک کنند و بتوانند کاری را که لازم است انجام دهند، باید فوراً در مورد هر چیزی که با آن روبرو می‌شوند در ذهنشان قضاوتی بکنند. بنابراین به محض اینکه کسی تو را می‌بیند، یک عکس ذهنی فوری از تو می‌گیرد. تصویر تو تبدیل به داده‌ای می‌شود که او برای یک مدت خیلی طولانی با آن سر و کار دارد.

تکنیک ۵- چرخش کودک ـ محور به هر کسی که می‌بینی، مانند یک کودک بزرگ توجه کن. درست همان لحظه‌ای که به هم معرفی می‌شوید، به‌آشنای تازه‌ات جایزه بده. همان لبخند گرم و توجه کامل را به او نشان بده که به وروجک کوچولویی نشان می‌دهی که دارد از پایت بالا می‌رود و نگاه زیبایی به تو می‌اندازد و با لثه‌های بی‌دندانش به تو لبخند می‌زند. چرخش کامل به سمت آشنای جدید این مسئله را فریاد می‌زند که: « فکر می‌کنم تو خیلی‌خیلی استثنائی هستی. » یادت باشد همهٔ ما در عمق وجود خود کودک بزرگی هستیم که خودش را به این در و آن در می‌زند و دوست دارد دیگران بفهمند چقدر آدم خاصی است. با تکنیک بعدی کاری می‌کنی که این کودک بزرگ فکر کند کانون هستی است!

تکنیک ۷۸- شتر دیدی، ندیدی گفتگوکنندگان برتر خطاهایی را که دوستان، همکاران و آشنایان می‌دهند به روی آن‌ها نمی‌آورند. آن‌ها وانمود می‌کند متوجه خرابکاری هم‌صحبتشان نشده‌اند. برندگان بزرگ هرگز به گاف‌های دیگران نمی‌خندند.

افراد موفق در بازی زندگی فقط به این توصیهٔ قدیمی عمل نمی‌کنند که: « صاف توی چشم‌های طرف مقابلت نگاه کن! » یک دلیلش این است که برای برخی افراد بدبین و متزلزل، ارتباط چشمی طولانی‌مدت، می‌تواند نوعی تجاوز زهرآگین به حساب بیاید.

تکنیک ۱۳- اون کیه تکنیک « اون کیه » بهترین و کارآمدترین ابزار برای باز کردن سر صحبت با آدم‌های مورد نظرت است و البته تکنیکی است که آدم‌های غیرسیاسی به‌ندرت از آن استفاده می‌کنند. دو تا کار می‌توانی بکنی: یا خیلی ساده از میزبانت بخواهی که تو را به فرد مورد نظرت معرفی کند و یا اطلاعات مفیدی را دربارهٔ او و زندگی شخصی‌اش کسب کنی. این اطلاعات یخ او را فوراً آب می‌کند و می‌توانی سر صحبت را با او باز کنی.

تشکر خشک و خالی، هرگز! هرگز عبارت « ممنونم » را خشک و خالی به کار نبر. برای هر چیزی که می‌خواهی تشکر کنی، دلیلش را هم بگو.

خواهش می‌کنم به بشریت و به خودت لطفی بکن! هرگز در جواب سؤال « اهل کجایی؟ »، تنها یک جمله نگو. به پرسشگر مقداری سوخت برای تانکرش بده. تنها چیزی که لازم داری، یک یا دو جملهٔ اضافی دربارهٔ شَهرت است ـ یک حقیقت جالب، یک اظهار نظر هوشمندانه، تا بتوانی با آن پرسشگر را وارد گفتگو کنی.

هر چقدر شخص باهوش‌تر باشد، بیشتر از گپ زدن بدش می‌آید.

جمله‌های تأییدکننده کدام‌اند؟ این جمله‌ها عبارت‌های ساده و کوتاهی هستند که حرف طرف مقابلت را تأیید می‌کنند. آن‌ها برخلاف چیز ناقصی مثل « آهان ... »، جمله‌های کاملی مثل این هستند: ‌« به خاطر این تصمیمی که گرفتی، تحسینت می‌کنم » یا « واقعاً هیجان‌انگیزه. » جمله‌های تأییدکننده می‌توانند جمله‌های مثبتی از این‌دست باشند: « آره، کار درستی کردی. » یا « فوق‌العاده است که همچنین احساسی داری. » وقتی که به جای صداهای معمولی با جمله‌های کامل به مخاطبت جواب بدهی، نه تنها آدم خوش‌بیان‌تری به نظر می‌آیی، بلکه شنونده‌ات هم احساس می‌کند تو واقعاً حرف‌های او را درک می‌کنی.

هر مادری به‌طور غریزی این مسئله را می‌داند که برای ساکت کردن نوزادی که گریه می‌کند، نباید صرفاً انگشتش را تکان دهد یا فریاد بزند: « ساکت شو. »، ... نه، مامان بچه را بلند می‌کند و با لحن دردمندانه‌ای می‌گوید: « آخی ... آخی ... آخی..‌. » و برای چند ثانیه با دلسوزی و همدردی، خود را در ناراحتی بچه شریک می‌کند. بعد آرام آرام حرف‌های شادی به بچه می‌زند تا گریه‌اش بند بیاید. همهٔ شنونده‌های تو هم بچه‌های بزرگی هستند. اگر می‌خواهی که دست از گریه کردن بردارند، از تو چیزی بخرند یا با تو دوست شوند، خود را با حال و هوای آن‌ها سازگار کن.

« رابرت، اگه بخوای تصویر یه کسی رو بکشی که واقعاً آدم درست و حسابیه ... منظورم یه آدم باهوش، قوی، پرجذبه، خلاق، جذاب، دلسوز، علاقه‌مند به دیگران ... » رابرت حرفم را قطع کرد و گفت: « کاری نداره! » او دقیقاً می‌دانست که منظور من چه جور آدمی است. « فقط کافیه به اون یه ژست عالی، سری رو به بالا، لبخند مطمئن و یه نگاه مستقیم بدم. »