بریده‌هایی از کتاب جمال یار

رسول خدا (ص) اگر یکی از اصحاب و یاران خود را تا سه روز نمی‌دیدند، اگر مسافر بود، برایش دعا می‌کردند و اگر مریض بود به عیادت او و اگر حاضر بود، به زیارتش می‌رفتند.

او از شما پنهان نیست. این کارهای ناشایست شما است که او را از شما پنهان ساخته است

کسی که امام زمان خود را نشناسد و بمیرد، به مرگ جاهلی مرده است

اگر یکی از یاران، دست مبارک آن حضرت را می‌گرفت، رسول خدا (ص) دست آن شخص را رها نمی‌کردند تا او رها کند

حاجت خود را جز نزد سه نفر مگو: ۱. دیندار، ۲. جوانمرد ۳. و صاحب اصالت

از امام صادق (ع) پرسیدند: آیا قائم (عج) تولّد یافته؟ فرمودند: «لا وَلَو اَدرکتُهُ لَخَدَمتُه ایامَ حَیاتی؛ نه. اگر او را درک کنم، تمامی روزهای عمرم را به خدمت او می‌پرداختم

آن حضرت را غیبتی طولانی است که در آن غیبت، هیچ کس بر دین خود استوار نمی‌ماند؛ جز مخلصانی که خداوند تعالی از ایشان بر ولایت پیمان گرفته است، ایمان را در دل‌هایشان نگاه داشته و روح القدس، تأییدشان فرموده است

حضرت آیت‌الله کشمیری (ره) دربارۀ استغاثه به این بزرگوار می‌فرمود: دو رکعت نماز حاجت بخوانید و به آن بزرگوار هدیه کنید. بعد تسبیح حضرت زهرا (س) خوانده و باز ثوابش را اهدا کنید. سپس یکصد و سی و سه بار بگوید: «یا کَاشِفَ الْکرب عَنْ وَجْهِ الْحُسین اِکشِف کرْبی بِحَقِّ اَخیک الْحُسَین.»

در سیرۀ اخلاقی امام باقر (ع) آمده است: روزی یک نفر مسیحی به آن حضرت جسارت کرد و گفت: «أنت بقر؛ تو گاو هستی.» امام بدون اینکه خشمگین شوند، فرمودند: «لا أنا باقر؛ نه من باقرم.» مسیحی گفت: تو پسر آن زن آشپز هستی؟ امام فرمودند: «آری. مادرم بانوی آشپز بود.» آن مرد برای اینکه امام را عصبانی کند، دوباره گفت: تو پسر زن سیاه چرده، زنگی و دشنام‌گو هستی. امام در پاسخ فرمودند: «اگر تو راست می‌گویی، خدا مادرم را بیامرزد و اگر دروغ می‌گویی، خداوند تو را ببخشد.»

روزی حضرت علی (ع) چند بار غلام خود را صدا علی (ع) زدند؛ ولی جوابی نشنیدند. ناگهان حضرت دیدند که غلام دم در ایستاده است. به او فرمودند: «چرا جوابم را نمی‌دهی؟» غلام عرض کرد: زیرا به حلم و بردباری شما اطمینان دارم و خود را از مجازات ایمن می‌دانم. حضرت علی (ع) پاسخ غلام را نیکو شمردند و به همین جهت او را آزاد کردند

«کسی که به دیگران رحم نکند و مهربان نباشد، مورد رحم و مهربانی قرار نمی‌گیرد.»

برای امام صادق (ع) در محلّی [بیرون از خانه] مهمانی رسید، سلام کرد و نشست. هنگامی که امام برخاستند، مرد نیز همراه امام بلند شد. وقتی امام به منزل رسیدند، مرد را ترک کردند و به منزل وارد شدند. آنگاه پسر آن حضرت، اسماعیل، عرض کرد: ای پدر! چرا تعارف نکردی به منزل داخل شود؟ امام فرمودند: «به دلیل مشغولیت نمی‌خواستم داخل منزل شود.» اسماعیل گفت: او هم در صورت تعارف، داخل نمی‌شد. امام فرمودند: «پسرم! کراهت دارم که خداوند، مرا نمایش‌گر ثبت کند.» [یعنی قلب و عمل من یکی نباشد.]

«ای سلمان! هر که دخترم فاطمه (س) را دوست داشته باشد، در بهشت با من است و هر که با او دشمنی کند، در آتش خواهد بود. ای سلمان! محبّت فاطمه (س) در یک صد مورد سود می‌دهد که کمترین آنها مرگ، قبر، میزان، محشر، صراط و حساب است.»

چون دو مؤمن با هم برخورد کنند و یکی با دیگری دست دهد، گناهان آن دو، مانند ریزش برگ از درخت می‌ریزد و خدا به آنها توجّه می‌فرماید تا از هم جدا شوند.

«خدا دوست دارد که بنده‌اش وقتی برای دیدن برادران از خانه بیرون می‌رود، خود را آماده و آراسته کند.»

«هر کس به همۀ امامان اقرار کند، امّا مهدی را انکار کند، مانند کسی است که به همۀ پیامبران اقرار کند، امّا نبوّت محمّد (ص) را انکار نماید.»

سلسلۀ موی دوست حلقۀ دام بلاست هر که در این حلقه نیست، فارغ از این ماجراست گر بزنندم به تیغ، در نظرش بی‌دریغ دیدن او یک نظر، صد چو مَنَش خون‌بهاست

پسر مهزیار که به محضر امام زمان (عج) شرفیاب شده، چنین می‌گوید: هرگز شخصی را به زیبایی، هیبت، وقار و حیای او ندیده بودم. چشمم که به جمالش افتاد، بی‌اختیار به سویش دویدم و خود را به روی پاهایش انداختم و شروع به بوییدن و بوسیدن کردم و اشک شوق بود که چون سیل از دیدگانم بر روی گونه‌هایم جاری شده بود. در همان حال عرض کردم: سلام و درود خدا بر تو باد ای امام زمان من! ایشان با مهربانی و محبّت جواب سلام مرا دادند و دستی از سر محبّت بر سر و روی من کشیدند.

خوشا به حال کسی که مهدی (عج) را دیدار کند و او را دوست بدارد و به امامت وی معتقد باشد

«بهشت در آرزوی دیدار سه تن به سر می‌برد: علی، عمّار و سلمان.»

خدایا! یقین را از ما به جهت درازی غیبت آن حضرت (عج) و بی‌خبری از سلب نفرما.

«هرگز قبل از طلوع خورشید نخواب که من، این خواب را برای تو ناپسند می‌دارم؛ زیرا خداوند متعال، پیش از طلوع خورشید، ارزاق بندگان را تقسیم و او، این امر را به وسیلۀ ما اجرا می‌کند.»

«اگر امیرمؤمنان با فاطمه ازدواج نکرده بود، تا روز قیامت بر روی زمین، همتایی از آدم (ع) به بعد برایش وجود نداشت.»

«ای ابوالحسن بشنو! و نمی‌گویمت؛ مگر آنچه خدا امر کرده است که هیچ مردی نیست که در خانه به همسرش کمک کند و یاری او نماید؛ مگر آنکه خدا به عوض هر مویی که در بدن او است پاداش عبادت یک سال را که روز آن روزه بگیرد و شب آن را به عبادت به سر برد، به او می‌دهد.»

قطعۀ گمشده‌ای از پر پرواز کم است یازده بار شمردیم و یکی باز کم است این همه آب که جاری است نه اقیانوس است عرق شرم زمین است که سرباز کم است

«از آن کسی که تو زندگی‌اش را تیره و تلخ نموده‌ای، صفا مجو و از آن کسی که بر او نیرنگ نموده‌ای، وفا مطلب و از آن کسی که نسبت به او بد گمان هستی، نصیحت و خیرخواهی مخواه. همانا قلب دیگری نسبت به تو، مانند قلب تو نسبت به او است.»

آن حضرت گذشته از مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و حتّی پیروان مذاهب باطل را نیز به پذیرش ولایت خود که ظهور ولایت خداوندی است، دعوت می‌کند

منصور دوانیقی، خلیفۀ عبّاسی، تلاش می‌کرد نظر امام صادق (ع) را به خود جلب کند تا مردم بپندارند کارهایش صحیح است. به همین منظور پیامی به سوی امام (ع) فرستاد که: چرا مانند دیگران با ما گرم نیستی؟ حضرت در پاسخ نوشتند: «نه دنیایی داریم که برای از دست رفتنش از تو بترسیم و نه تو آخرتی داری که به امید آن، پیش تو آییم و نه در نعمتی هستی که تبریک گوییم و نه آن را عذابی می‌دانی که تو را بر آن تسلیت گوییم. پس به چه دلیل پیش تو رفت و آمد کنیم؟»

«نگریستن به علی بن ابی طالب (ع) عبادت است و همچنین نگاه کردن به پدر و مادر با رأفت و مهربانی، نگاه کردن به «قرآن» و نگاه کردن به «کعبه» نیز عبادت است.»

«من تربیت‌شدۀ خدایم و علی تربیت‌شدۀ من است. حق‌تعالی مرا امر فرمودند به سخاوت و نیکی و از بخل و جفا بازداشت و هیچ صفتی نزد حق‌تعالی بدتر از بخل و بدخلقی نیست.»