بریده‌هایی از کتاب والدین قطعاً تأثیرگذارند

بسیاری از متخصصان رشد کودک هم به همین نتیجه رسیده‌اند. خیلی ساده گفته‌اند برای اینکه بچه‌هایمان موفق باشند. اول باید باور کنند که می‌توانند موفق شوند.

نگرش «من می‌توانم» به‌خودی خود شکل نمی‌گیرد؛ بچه‌ها آن را یاد می‌گیرند و اولین جایی که یاد می‌گیرند از خود ماست. شواهد روشن نشان می‌دهد والدینی که از بچه‌های خود توقع موفقیت دارند و این باور را که «می‌دانم تو می‌توانی» به زبان می‌آورند، بچه‌هایی تربیت می‌کنند که می‌توانند. پرورش این اولین مهارت موفقیت یکی از بزرگ‌ترین هدایایی است که می‌توانید به کودکتان بدهید، چون اساس خودباوری سالم و موفقیت است.

بدون این احساس که «من می‌توانم این کار را انجام دهم»، کودک از موفقیت در هر محیطی ناتوان است، در مدرسه، در خانه، با دیگران، در کار، در میادین ورزشی و در زندگی، در صورت کمبود باور به خویشتن، کودک با دیدِ «چرا به خودم زحمت بدهم، به‌هرحال نمی‌توانم این کار را انجام دهم» با تجربیات روبه‌رو خواهد شد و از بسیاری از فرصت‌های شادمانی و رضایتمندی خود می‌کاهد

سه اصل را برای بهبود مکالمه با بچه‌ها توصیه می‌کنند. این اصول به‌ویژه، برای بچه‌های سنین پیش از بلوغ مفید هستند! ۱. از علایق مشترک حرف بزنید. درباره موضوعاتی که هر دو سهیم هستید بحث کنید، مثل تجربیات گذشته، برنامه‌ریزی برای یک مناسبت پیش رو، یا فیلم، هنرپیشه، آواز یا بازی‌ای که هر دو بلد هستید. ۲. بی‌طرف بمانید. قضاوت کردن، متهم کردن یا نصیحت کردن موانع گفت‌وگو هستند. سعی کنید بردباری را تمرین کنید و برای شنیدن نظرات فرزندتان آماده باشید.

کودکان دارای خودباوری به‌روشنی حس کرده‌اند که بی‌قیدوشرط دوست داشته می‌شوند، بی‌بروبرگرد. دوم اینکه، برخلاف تفکر عموم، بچه‌هایی که خودباوری بالایی دارند، با قوانین روشن و منصفانه‌ای بزرگ شده‌اند که والدین‌شان به‌طور مستمر بر آن‌ها پافشاری داشته‌اند، بنابراین می‌دانستند چه انتظاراتی از آن‌ها می‌رود. عامل سوم اینکه والدین آن‌ها برای شنیدن حرف‌هایشان وقت صرف می‌کردند و به نظراتشان توجه داشتند، از این رو، با این باور بزرگ شدند که نظرات آن‌ها محترم و معنادار است.

والدینی که به فرزندان‌شان محبتی می‌ورزند که پذیرش را القاء می‌کند، توقعات منصفانه و روشنی دارند و با آن‌ها محترمانه رفتار می‌کنند، فرزندانی خودباور پرورش می‌دهند.

چهار مرحله وجود دارد که می‌توانید برای کمک به فرزندتان به کار گیرید تا باورهای شخصی مثبت خود را پرورش دهد. مهم‌ترین مرحله این است که در فرزندتان این باور را بپرورانید که به او ایمان دارید و به‌خاطر خودش دوستش دارید، نه عملکردش. دومین مرحله این است که یاد بگیرید از فرزندتان توقعاتی داشته باشید که او را به سوی آزمودن چیزهای جدید بکشاند، بی‌آنکه برای دستیابی به چیزهایی که از توان او خارج است بر او فشار وارد کنید. از آنجایی که بخش عظیمی از باورهای کودکتان از درون رشد می‌کند، سومین مرحله مکالمه درونی مثبت را پرورش می‌دهد که باورهای شخصی عمیق را می‌پروراند. مرحله نهایی کمک کردن به فرزندتان در فهم این نکته است که با داشتن دید «من می‌توانم» احتمال موفقیت‌های او بی‌نهایت می‌شود.

چهار مرحله پرورش باورهای شخصی مثبت در فرزندتان در ادامه آمده است: مرحله: ۱ پیام «من به تو ایمان دارم» را به فرزندتان منتقل کنید. مرحله: ۲ توقعاتی ایجاد کنید که موفقیت را افزایش دهد. مرحله: ۳ باورهای شخصی درونی عمیق را پرورش دهید. مرحله: ۴ به فرزندتان کمک کنید نگرش «من می‌توانم» را تقویت کند.

وقتی بچه‌ها به اعتماد ما به توانایی‌هایشان شک دارند، تمایل پیدا می‌کنند که توقعاتشان را از خود پایین‌تر بیاورند و در سطح استعدادهایشان عمل نکنند.

۶. باخودگویی مثبت را یادآوری کنید. مرحله نهایی والدین این بود که به او یادآوری کنند هروقت استحقاقش را داشت در ذهنش خود را تحسین کند. روزی که نمره خوب دیکته‌اش را به خانه آورد نامادری‌اش گفت: «خوزه امروز نمره دیکته‌ات عالی بود. یادت بود به خودت تو ذهنت بگی چه‌کار بزرگی انجام دادی؟» بعد از مسابقه فوتبال، پدر گفت: «خوزه ضربه بغل‌پایی که امروز به کار بردی عالی بود، امیدوارم خودت رو تشویق کرده باشی، چون مطمئنآ لیاقتش رو داری.» مدتی طول کشید تا خوزه به استفاده از این روش عادت کند، اما به‌تدریج همان‌طور که آرام‌آرام الگوهای تفکر منفی را از ذهنش پاک می‌کرد سطح آسودگی‌اش افزایش می‌یافت.

بچه‌ها فقط باید عملکرد کنونی خود را با عملکرد پیشین خودشان مقایسه کنند، نه با عملکرد هم‌کلاسی‌ها یا خواهر و برادرهایشان. رقابت برای بچه‌هایی که پیشاپیش باورهای عمیقی به خودشان دارند ممکن است انگیزه ایجاد کند، اما برای بچه‌هایی که اعتمادبه‌نفس پایینی دارند می‌تواند فلج‌کننده باشد.

خودباوری مثبت، پرورش توانایی‌ها، برقراری ارتباط، حل مشکلات، کنار آمدن، هدف‌گذاری، تسلیم نشدن و مهربانی. انتقال این مهارت‌ها در زندگی بچه‌هایمان تأثیرگذار است.

چطور توقعاتی ایجاد کنید که «تو را باور دارم» را به فرزندتان منتقل کند و کمکش کنید که تصویر مثبتی از خودش بسازد.

کودکان هم مثل بزررگسالان، نیاز دارند پیشرفت خود را ببینند، خصوصآ در مدرسه که رشد آن‌ها به‌طور دائم موردسنجش قرار می‌گیرد.

مرحله: ۱ فرزندتان را تشویق کنید که بی‌پرده سخن بگوید. مرحله: ۲ به فرزندتان کمک کنید پیام‌های غیرکلامی رد و بدل کند. مرحله: ۳ مهارت‌های شنیداری را در فرزندتان تقویت کنید. مرحله: ۴ فرصت‌هایی را برای استفاده از مهارت‌های برقراری ارتباط فراهم کنید. مرحله: ۱ فرزندتان را تشویق کنید که بی

فهرستی از روش‌های آرام شدن را آورده‌ام که خانواده من در طول یک سال تهیه کرده‌اند. - پرش پروانه انجام دهید یا ورزش کنید - به یک چیز خوشایند فکر کنید - مطالعه کنید. - زمزمه کنید یا آواز بخوانید. - قدم بزنید. - با کسی که آرام‌تان می‌کند حرف بزنید. - نقاشی بکش

والدینی که به فرزندان‌شان محبتی می‌ورزند که پذیرش را القاء می‌کند، توقعات منصفانه و روشنی دارند و با آن‌ها محترمانه رفتار می‌کنند، فرزندانی خودباور پرورش می‌دهند.

خودباوری فرزندتان از برآیند همه تصاویری که درباره خودش ساخته است به‌دست می‌آید. اگر این تصویرها بیشتر مثبت باشند، خودباوری‌اش بالا است. اگر تصاویری ساخته باشد که منفی باشند یا از آن‌ها راضی نباشد، خودباوری او پایین است.