بریده‌هایی از کتاب ۱۸ ساله (۱۸ روایت از عرفات فاطمه سلام الله علیها تا مطاف فاطمیه‌‫)

آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید

تا سرور زنان عالم را نشناسیم، نخواهیم فهمید که ظلم و جنایت و جراحت بر جسم و جان آن پاره‌ی تن پیامبر صلی الله علیه و آله چه معنایی دارد؟ هر چند که شناخت ناقص ما از آن انسان کامل، مانند آن است که از پنجره‌ای کوچک به جهانی پهناور نظاره کنیم. گویا از دریچه‌ی دیدگان خویش آسمان را می‌نگریم. مگر پهنای کوچک چشمان ما، چه اندازه از پهنه‌ی آسمان‌ها را در بر می‌گیرد؟ اما به هر حال: آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید

دین اسلام، این کامل‌ترین آیین آسمانی، که معارف روح بخش آن باید برای همیشه‌ی تاریخ به یادگار بماند، تا آیندگان نیز بتوانند از چشمه‌های حیات‌بخشش سیراب شوند، در بستر زمان و در میان حوادث تاریخی متولّد شد. بنابراین شناخت همه‌ی معارف دین، بدون درک کاملی از تاریخ اسلام امری دشوار و دور از دسترس است.

. کتب تاریخ، هم‌چون صفحه‌ی نمایشی است که ادوار گذشته را در برابر دوره‌های متاخّر به نمایش می‌گذارد.

شیخ صدوق رحمة الله روایت بلندی را از ابن‌عباس از رسول اکرم صلی الله علیه وآله نقل می‌کند که آن حضرت صلی الله علیه وآله در ضمن آن، ظلم‌هایی را که اهل‌بیت مکرم‌شان بعد از وفات ایشان خواهند دید، پیش‌گویی نموده‌اند. از آن جمله می‌فرمایند: «فاطمه بعد از من پیوسته ناراحت و غمگین و گریان است. یک مرتبه پایان یافتن وحی از خانه‌اش را به یاد آورده، و یک‌بار جدایی مرا به خاطر می‌آورد. هنگامی که شب او را فرا می‌گیرد، وحشت‌زده می‌شود؛ چرا که دیگر صدای قرآن خواندن نیمه‌شب مرا که به آن گوش می‌سپرد، نمی‌شنود.»