بریده‌هایی از کتاب سواد رسانه‌ای و خانواده

مک‌لوهان معتقد است:‌ «زمانی که دهکده جهانی تحقق یابد لازم است انسان‌ها به سواد جدیدی به نام سواد رسانه‌ای دست یابند.»

«سواد رسانه‌ای» درصدد است خواندن سطرهای نانوشته رسانه‌های نوشتاری، تماشای پلان‌های به نمایش درنیامده یا شنیدن صداهای پخش نشده از رسانه‌های الکترونیک را به مخاطبان بیاموزد.

در این فرآیند خلاقانه، انتخاب‌هایی صورت می‌گیرد. اگر گفته‌هایی انتخاب شوند، بقیه براساس آن ویرایش می‌شوند؛ اگر عکسی انتخاب شود، تصاویر بسیار دیگری کنار گذاشته می‌شوند؛ اگر برای داستانی پایانی نوشته شود، فرجام‌های دیگر بررسی نمی‌شوند. با این حال ما در جایگاه مخاطب از آن گفته‌های محذوف، تصاویر کنار گذاشته شده و پایان‌های ناکاویده نه چیزی می‌بینیم و نه می‌شنویم. ما فقط چیزهایی را می‌بینیم و می‌شنویم که توسط آن گروه پذیرفته شده باشد!

در عصر حاضر یعنی در قرن ۲۱ هر تمدنی اگر مشرف بر رسانه نباشد قطعاً متأثر از رسانه خواهد بود و قطعاً بسیاری از مبانی خود را دچار تغییر و تحول خواهد دید.

دیگر مدرک تحصیلی و توانایی خواندن و نوشتن، شما را در زمره باسوادان قرار نمی‌دهد و اگر مهارت یا سواد استفاده و تحیل پیام‌های رسانه را نداشته باشید جزو بی سوادان محسوب می‌شوید.

ما باید بدانیم تکنولوژی باید در خدمت ما باشد نه ما در خدمت تکنولوژی.

سواد رسانه‌ای کمک می‌کند تا از سفره‌ی رسانه‌ها به گونه‌ای هوشمندانه و مفید بهره‌مند شویم

رسانه‌ها بر مسائل سیاسی و تغییرات اجتماعی تاثیر زیادی دارند و در پس نقاب آزادی‌گرایی، منافع سیاسی اجتماعی دولت‌های صاحب سلطه را تامین می‌کنند.

افراد دارای «سواد رسانه‌ای» می‌دانند پیام‌ها معصوم نیستند و محصول نهایی یک رسانه الزاماً آینه دنیایی که آن را پوشش می‌دهند، نیست و ممکن است بخشی از جهان یا شکل تحریف شده‌ای از آن باشد.

کانادا نخستین کشوری بود که راهبردی درازمدت برای «سواد رسانه‌ای» اتخاذ کرد. این‌گونه از سواد در کانادا به عنوان اولین کشور، به صورت رسمی از طرف نظام آموزش و پرورش پذیرفته و جزو برنامه‌های درسی مدارس گنجانده شد. علت اصلی این رویکرد هم نزدیکی جغرافیایی کانادا به کشور آمریکا بود. در واقع متولیان فرهنگی کانادا نگران نفوذ «فرهنگ آمریکایی» از طریق رسانه‌ها در کشور خود بودند. اکنون کانادا یکی از قوی‌ترین جنبش‌های سواد رسانه‌ای را در دنیا دارد

وجود سواد رسانه‌ای بخشی از حیات یک شهروند فرهیخته و تحصیل کرده است.

مخاطب بدون سواد رسانه‌ای نمی‌تواند گزینش‌های صحیح از پیام‌های رسانه‌ای داشته باشد

دیگر دیوارهای منازل چارچوب انحصاری و شخصی شهروندان محسوب نمی‌شوند بلکه فضایی برای نفوذ امواج رسانه‌ای هستند.

متون رسانه‌ای «طبیعی» نیستند گرچه ممکن است واقعی به نظر برسند. متون رسانه‌ای مانند ساختمان‌ها و بزرگراه‌ها ساخته می‌شوند: نقشه‌ای کشیده می‌شود، اجزای تشکیل دهنده گردآوری می‌شود و آدم‌های معمولی پول می‌گیرند تا کارهای مختلفی انجام دهند.

ما در جایگاه مخاطب از آن گفته‌های محذوف، تصاویر کنار گذاشته شده و پایان‌های ناکاویده نه چیزی می‌بینیم و نه می‌شنویم. ما فقط چیزهایی را می‌بینیم و می‌شنویم که توسط آن گروه پذیرفته شده باشد!

سواد رسانه ای دانش استفاده از رسانه‌های جمعی و فضای مجازی است تا ضمن استفاده از فرصت‌های رسانه‌های جمعی و فضای مجازی از تهدیدهای آن در امان بمانیم.