بریده‌هایی از کتاب قوم نشان‌شده (نقش ایران و ایرانیان در واقعه شریف ظهور)

پاسخ یزدگرد سوم به نامۀ عمر بن خطّاب از شاهنشاه، شاه پارس و غیره، شاه کشورها، شاه آریایی‌ها و غیر آریایی‌ها، شاه پارس‌ها و دیگر نژادها و نیز تازیان، شاهنشاه پارس، یزدگرد سوم ساسانی به عمر بن خطّاب، خلیفۀ تازی به نام اهورا مزدا، آفرینندۀ جان و خرد، تو در نامه‌ات نوشته‌ای که می‌خواهی ما را به سوی خداوند، الله اکبر هدایت کنی، بدون دانستن این حقیقت که ما که هستیم و ما چه را پرستش می‌کنیم. ... تو به من پیشنهاد می‌کنی که ایزد یگانه و یکتا را پرستش نمایم؛ بدون آنکه بدانی هزاران سال است که پارس‌ها ایزد یکتا را پرستش کرده‌اند و پنج نوبت در روز او را عبادت می‌نمایند. سال‌هاست که در این سرزمین فرهنگ و هنر، این راه عادی زندگی بوده است

«ای گروه قریش! خون یعنی چه؟ نژاد یعنی چه؟ «إِنَّ نَسَبَ الرَّجُلِ دینُهُ وَ مُرُوئَتَهُ خُلْقُهُ و اصْلُهُ عَقْلُهُ؛ نسب افتخارآمیز هر کس دین اوست. مردانگی هر کس عبارت است از خلق و خوی و شخصیت او، اصل و ریشۀ هر کس عبارت است از عقل و فهم و ادراک او.»

هرودوت، مورّخ یونانی، قریب به پانصد سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) (۴۲۵ ـ ۴۸۴ ق.م.) دربارۀ ایرانیان می‌نویسد: ایرانیان برخلاف ما یونانیان عقیده به چند خدا بودن دنیا ندارند. در نتیجه معابد و منابر مختلف برای خدایان نیز ندارند. آنان پرستش چندین خدا را که در «مصر» و «یونان» امری رایج است، مایۀ حماقت می‌دانند. به اعتقاد من این تفکر از آنجا سرچشمه می‌گیرد که ایرانیان خدا را مانند ما دارای جسم نمی‌دانند ... .

اصحاب حضرت مهدی (ع) سیصد و سیزده نفر و از فرزندان عجمند.»

زمانی که ما سنّت مهمان‌نوازی و کردارهای نیک را در گیتی پایه‌گذاری نموده و پرچم پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک را برافراشتیم، تو و نیاکانت بیابانگردی می‌کردید ... و دختران بی‌گناه خود را زنده به گور می‌نمودید. ... خداوندگار ما، اهورا مزداست و عجیب است که شما مردم نیز او را تازه کشف کرده و او را به نام الله اکبر نام‌گذاری نمودید؛ امّا ما مثل شما نیستیم؛ ... ما به نوع بشر کمک می‌کنیم؛ ما عشق را میان بشریت می‌گسترانیم؛ ما نیکی را در زمین می‌گسترانیم ... آیا این الله است که به شما فرمان می‌دهد تا بکشید، غارت نمایید و تخریب کنید؟ آیا شما رهروان الله هستید که به نام او این اعمال را انجام می‌دهید یا هر دو ... افسوس آه افسوس ... که امروز ارتش‌های پارسی از ارتش شما شکست خورده‌اند! من از تو درخواست می‌کنم که با الله اکبر خودت در بیابان‌هایت بمان و به شهرهای متمدّن ما نزدیک مشو؛ زیرا اعتقادات تو خیلی مهیب و رفتارت بسیار وحشیانه می‌باشد. شاهنشاه یزدگرد سوم ساسانی

علی (ع)، از حضور مستقیم در جنگ میدانی با ایرانیان پرهیز می‌کند و لشکریان را متذکر ضرورت مراعات همۀ شئون و آداب در وقت رویارویی با ایرانیان می‌شود.

موقعیت دینی و اجتماعی ایران قبل از اسلام

«سعادتمندترین عجم‌ها نسبت به اسلام، اهل فارس هستند.»

اصحاب حضرت مهدی (ع) سیصد و سیزده نفر و از فرزندان عجمند.»

گفتند، عجم ای رسول الله؟ پیامبر فرمودند: «اگر ایمان در آسمان آویزان باشد، مردانی از فارس بدان می‌رسند.»

سوگند به خدایی که دانه را شکافت و بندگانش را آفرید، حتماً شما را برای برگشت مجدّد به آیینتان سرکوب می‌کنند، همان‌گونه که شما آنان را در آغاز برای پذیرش این آیین سرکوب نمودید.

عفّان بصری از امام صادق (ع) نقل می‌کند امام به من فرمودند: «آیا می‌دانی چرا این شهر را «قم» می‌نامند؟» عرض کردم: خدا و رسولش آگاه‌ترند. فرمودند: «زیرا اهل قم اطراف قائم آل محمّد گرد آمده و با او قیام نمایند و در کنار او ثابت قدم مانده و او را یاری کنند.»

وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیکمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِی بَأْسٍ شَدِیدٍ؛ «هنگامی که نخستین وعده فرا رسد (و شما یهود دست به خونریزی و فساد بزنید) ما گروهی از مردان پیکارجو و رزمنده را بر شما می‌فرستیم و برای پیدا کردن مجرمان خانه‌های شما را جست‌وجو کنند و این وعده‌ای قطعی است.» از امام باقر (ع) دربارۀ این قوم پیکارگر که یهود را سرکوب می‌کنند، پرسیدند، امام فرمودند: «وَ هُمْ وَاللهُ أهْل قُم؛ به خدا سوگند آنها اهل قم هستند.» امام ششم، امام صادق (ع) نیز در همین باره فرمودند: «سوگند به خدا آنها اهل قم هستند.» مقام و موقعیت ایرانیان تا به آنجا قابل ذکر است که از آنان به عنوان «نگهبانان دین» یاد می‌شود.

آرتور کریستین سن می‌نویسد: علّت اینکه قومی چون عرب بیابانی، در ظرف مدّت قلیلی توانست که دولتی صاحب تأسیسات نظامی، مانند دولت ساسانی را از میان بردارد، اغتشاش و فسادی بود که بعد از خسرو پرویز در همۀ امور ایران رخ داد

«شما همان [مردمی] هستید که برای انفاق در راه خدا فرا خوانده شده‌اید. پس برخی از شما بخل می‌ورزند و هر کس بخل ورزد، تنها به زیان خود بخل ورزیده و [گرنه] خدا بی‌نیاز است و شما نیازمندید و اگر روی برتابید [خدا] جای شما را به مردمی غیر از شما خواهد داد که مانند شما نخواهند بود.» از پیامبر اکرم (ص) دربارۀ «قومی» که خداوند جایگزین می‌سازد، سؤال شد با دست مبارک به ران پای سلمان زده و فرمودند: «به خدایی که جان من در دست قدرت اوست، اگر ایمان به کهکشان‌ها بستگی داشته باشد، مردانی از فارس به آن دست می‌یابند.»

مفسّران بزرگی در تفسیر آیۀ «فَإِن یکفُرْ بِهَا هَؤُلاء فَقَدْ وَکلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّیسُواْ بِهَا بِکافِرِینَ؛ اگر این قوم نسبت به آن (هدایت الهی) کفر ورزند، کسانی را نگهبان آن ساخته‌ایم که نسبت به آن کافر نیستند.»، نقل کرده‌اند که منظور از «جمعیت نگهبان دین»، ایرانیانند.

نزد پیامبر (ص) سخن از موالی و عجم‌ها به میان آمد، حضرت فرمودند: «سوگند به خدا من بیش از شما به آنها اعتماد دارم.»

«موضوع آب»، پیچیده‌ترین و پوشیده‌ترین موضوع در معادلات مورد توجّه و گفت‌وگو دربارۀ عملکرد دیروز، امروز و آیندۀ رژیم اشغالگر «قدس» است که از نظرها مخفی مانده است.

عفّان بصری از امام صادق (ع) نقل می‌کند امام به من فرمودند: «آیا می‌دانی چرا این شهر را «قم» می‌نامند؟» عرض کردم: خدا و رسولش آگاه‌ترند. فرمودند: «زیرا اهل قم اطراف قائم آل محمّد گرد آمده و با او قیام نمایند و در کنار او ثابت قدم مانده و او را یاری کنند.»

یکی از نشانه‌های جدا افتادگی و انسلاخ فرهنگی در هر قوم، پیچیده شدن مناسبات و روابط آنها، تمرکز همۀ قوا برای آذین بستن صورت‌ها و تظاهر و نقش بازی است.

حذیفة بن یمان هم در روایتی به نقل از رسول خدا (ص) پرده از آیندۀ «ایران» و اسلام برمی‌دارد و می‌گوید: حضرت در مجلسی فرمودند: «امشب خوابی دیدم. گوسفندانی سیاه، پشت سرم در حرکت بودند؛ سپس گوسفندان سفیدی به آنها پیوستند، به طوری که دیگر گوسفندان سیاه را ندیدم.» ابوبکر گفت: این گوسفندان سیاه اعراب هستند که از شما پیروی می‌کنند و گوسفندان سفید عجم هستند که از شما پیروی می‌کنند و آن‌قدر تعداد آنها زیاد می‌شود که عرب‌ها در بین آنها دیده نشده و به شمار نمی‌آیند.

خارج از اهل بیتِ پیامبر (ص)، هیچ کس به رتبه و جایگاه سلمان فارسی نرسید و دیارالبشری ملقّب به لقب «السّلمان منّا اهل البیت (ع)» نشد. آزاده‌ای از «ایران زمین» که عمری به درازای ۲۵۰ سال را نصیب برد و چونان دریایی بی‌کرانه، گنج‌هایی بسیار را در سینه داشت. پیامبر اکرم (ص) دربارۀ وی فرمودند: «سلمان دریایی است که به آخر نمی‌رسد، سلمان گنجی است که تمام نمی‌شود و فانی نمی‌گردد، سلمان از ما اهل بیت است.»

امام صادق (ع) در پاسخ منصور بن بزرج در یادکرد سلمان فرمودند: «نگو فارسی؛ بلکه بگو سلمان محمّدی، می‌دانی من چرا زیاد از او یاد می‌کنم؟ به دلیل سه ویژگی: اوّل ترجیح خواست امیرالمؤمنین (ع) بر خواست خود، دوم دوست داشتن فقرا و ترجیح آنان بر ثروتمندان و سوم دوست داشتن علم و علما، سلمان بنده‌ای شایسته و پاک و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود.

«چرا اسلام در ایران متولّد نشد و پیامبر عظیم الشّأن اسلام در ایران برانگیخته نشدند؟». جواب این پرسش را حضرت امام صادق (ع) بسیار زیبا بیان کرده‌اند در تفسیر و بیان آیۀ کریمۀ: «وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَی بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ ٭ فَقَرَأَهُ عَلَیهِم مَّا کانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ؛ اگر قرآن را به فردی از عجم فرو می‌فرستادیم، اینان (اعراب) هرگز ایمان نمی‌آوردند.» فرمودند: «آری! اگر قرآن بر عجم نازل شده بود، عرب به آن ایمان نمی‌آورد؛ ولی بر عرب نازل گشت و عجم ایمان آورد و این فضیلت عجم است.»

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ؛ ما خود «قرآن» را فرو فرستادیم و خود نیز حافظ آن خواهیم بود.»

ما از کسانی نیستیم که مراعات حال شما را نکنیم و شما را از یاد ببریم اگر جز این بود، گرفتاری به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه‌کن می‌کردند.»

تنها کشوری که در برابر سلطۀ یهودیانۀ مجامع مخفی (فراماسونری، ایلومیناتی، بیلدربرگ‌ها، کمیتۀ ۳۰۰، شورای روابط خارجی آمریکا و ...) و الیگارشی زور و زر و تزویر بنی‌اسرائیلی مقاومت کرده و آن همه را برنمی‌تابد، ایران اسلامی است.

تنها کشوری که در برابر سلطۀ یهودیانۀ مجامع مخفی (فراماسونری، ایلومیناتی، بیلدربرگ‌ها، کمیتۀ ۳۰۰، شورای روابط خارجی آمریکا و ...) و الیگارشی زور و زر و تزویر بنی‌اسرائیلی مقاومت کرده و آن همه را برنمی‌تابد، ایران اسلامی است.

حضرت مولی الموحّدین، علی (ع)، از حضور مستقیم در جنگ میدانی با ایرانیان پرهیز می‌کند و لشکریان را متذکر ضرورت مراعات همۀ شئون و آداب در وقت رویارویی با ایرانیان می‌شود.

این اثر، سر در پی آن دارد تا جایگاه و نقشِ ایران و ایرانیان را در گردونۀ هستی دریابد و البتّه به مدد کلام عقلی و نقلی بزرگ مردان اهل حکمت و دانایی؛ حاصل تلاش و مجاهدتی است برای کشف راز وارد ساختن ایران به گردونۀ بزرگ دین جهانی پیامبر آخرالزّمان (ص)؛ راز انس و الفت آنان با اهل بیت پیامبر اعظم (ص)؛ راز ماندگاری در میان طوفان‌های ویرانگر؛ راز مهاجرت بزرگ مردی از قبیلۀ ایمان و رستگاری، حضرت علی بن موسی الرّضا، علیه السّلام، به ایران و بالأخره همراهی در تأسیس «مُلک عظیم خداوندی» که با ظهور کبرای حضرت مولانا صاحب الزّمان، علیه السّلام، محقّق خواهد شد.