بریده‌هایی از کتاب جاهلیت مدرن در رویارویی با امام زمان (ع)

شناخت وضعیت زنان یک جامعه، شاخصی مهم برای درک وضعیت فرهنگی و اجتماعی آن جامعه و ملاک خوبی برای قضاوت دربارۀ سمت و سوی حرکت آن تعالی یا افول به شمار می‌آید.

آنکه، سنگ و چوب و صخره را ما به ازای حضرت حق می‌پرستید، دستِ کم، موجودی خارج از خود را معبود خویش گرفته بود؛ لیکن مهم‌ترین مشخّصّۀ انسان در عهد و عصر جاهلیت دوم، در وجه عقیدتی، معجوب شدن انسان در برابر خود، معبود فرض کردن خود و اصالت دادن به خود در برابر حق است.

«...چگونه است که شما را پیکرهایی بی‌جان و جان‌هایی بی‌پیکر؛ عابدانی بی‌صلاح، تاجرانی بی‌سود، بیدارانی خواب، حاضرانی غایب، ناظرانی کور، شنوندگانی کر و گویندگانی لال می‌بینم...؛ این راه‌ها شما را به کجا می‌برد؟؛ تاریکی‌ها تا چه وقت شما را سرگشته و حیران می‌نماید؟؛ دروغ‌ها چگونه شما را می‌فریبند؟؛ این بلا از کجا به سر شما می‌آید و به کجا بازگردانده می‌شوید؟» هیهات! امام علی (ع)، نه گوشی یافت تا سخنش را بشنود و نه دستی و دلی که او را در کندن درخت ضلالت یاری دهد

باطل در محلّ خود جای می‌گیرد؛ جهالت بر مرکب‌هایش سوار می‌گردد؛ و گروه ستمگر، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود؛ دعوت‌کننده به سوی حق کمیاب شود و روزگار، چونان گزنده‌ای وحشی حمله آورد؛

۱. کسی که تقوا پیشه کند، کارش به بن‌بست برنمی‌خورد و همیشه مفرّی خواهد داشت؛ ۲. از طریقی که اصلاً نمی‌پندارد و به گمانش نمی‌رسد، خدا به او روزی می‌رساند؛ ۳. کسی که خدا را در امور خود وکیل بگیرد، خدا برای وی کافی است و به جای وی می‌نشیند؛ ۴. خداوند پیوسته به امر و اراده و خواست خود می‌رسد و چیزی نمی‌تواند او را برگرداند؛ ۵. خداوند برای هر چیز، اندازه و مقداری معین قرار داده است که کم و بیش نخواهد شد.

«من بین دو جاهلیت که دومین آن مخرّب‌تر از اوّلی است، برانگیخته شدم.»

فسق عامل نسبت، عفّت باعث شگفتی و اسلام را همچون پوستینی وارونه پوشند

شاید بتوان گفت، امام عصر (ع)، بزرگترین بت‌شکن تاریخ حیات بشر بر زمین است. ایشان، بت انسان را در بتخانۀ وجودی‌اش می‌شکند.

«همانا قائم ما با جاهلان سرسخت‌تری نسبت به جاهلانی که رسول خدا (ص) در دوران جاهلیت با آنها برخورد داشت، روبه‌رو می‌شود و متحمّل رنج و سختی بیشتری خواهد شد.»

«من بین دو جاهلیت که دومین آن مخرّب‌تر از اوّلی است، برانگیخته شدم.»

یکی دیگر از ویژگی‌های نکوهیدۀ زنان عصر جاهلی، خودآرایی، خودنمایی و عرضۀ زیورآلات و جاذبه‌های جنسی خود، در مجامع عمومی بود.

آن روستایی که در روستا به عنوان نیروی کار تلقّی می‌شود، بر اثر اعمال سیاست‌های غلط و نارسا، خود را ناچار به مهاجرت به سوی شهر می‌بیند و با مهاجرتش، دو زیان ایجاد می‌شود: نخست کاهش نیروی کار در روستا که می‌تواند به خشک شدن و رها شدن زمین‌های قابل کشت منجر شود. دوم افزایش جمعیت غیر مولّد در شهر که فرصت‌های شغلی را محدودتر می‌کند و باعث گرایش نیروهای مهاجر به سمت مشاغل کاذب و حتّی بزهکاری می‌شود.

بشریت دوران انفجار علم را طی می‌کند و هنوز نمی‌داند انسان کیست

«فَبِعِزَّتِک لأغوینَّهُمْ اَجْمَعین؛ قسم به عزّتت که جملگی آنها (انسان‌ها) را اغوا می‌کنم.»

از قول پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمودند: «من بین دو جاهلیت که دومین آن مخرّب‌تر از اوّلی است، برانگیخته شدم.» عبدالله بن زراره هم از قول امام صادق (ع) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «همانا قائم ما با جاهلان سرسخت‌تری نسبت به جاهلانی که رسول خدا (ص) در دوران جاهلیت با آنها برخورد داشت، روبه‌رو می‌شود و متحمّل رنج و سختی بیشتری خواهد شد.»

تفاوت بنیادین این عصر و سایر اعصار ماضی که بشر تبعیت از حجج غیر معصوم را گردن می‌نهاده، این است که در ادوار گذشته، بت‌پرستان و پیروان کاهنان و دروغ‌زنان، به پرستش شخصی طاغوتی، الهه‌ای، کاهنی و حتّی بتی غیر از خودشان مشغول می‌آمدند و حدّاقل، نوعی خروج از خود و ترک خود را در اسفل مراتب داشتند؛ لیکن در عصر مدرن، بشر خود را می‌پرستد؛ طاغوت، خود اوست؛ بی‌واسطه در «خودبنیادی» مستقر شده و این بدترین نوع جاهلیت است که در تاریخ حیات بشر اتّفاق افتاده است.

امام مهدی (ع) در دعوت خود، با سختی‌ها و مخالفت‌هایی بیش از آنچه رسول خدا (ص) با آن روبه‌رو شد، مواجه خواهند شد؛ زیرا مردم به طور عموم از پذیرفتن این دعوت سر باز خواهند زد و با جاهلیت پوشیده با اسلام، با آن مقابله خواهند نمود.

امروز در جوامع انسانی، امنیت فردی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی به شدّت مورد هجوم واقع شده و سیر جنایات هر روز، رو به افزایش است. دوران قیام حضرت مهدی (عج) عصر بازگشت حق به صاحبان حقوق است، عصر نجات مظلوم از ظلم است، عصر رهایی بشر از دام تباهی است و عصر آزادی انسان از بند هرگونه پلیدی است.

در روزگار ما جاهلیت دوباره بازگشته تا جایی که مردم می‌بینند و می‌شنوند که مسلمانان شما شراب می‌نوشند؛ بلکه آشکارا مبادرت به ارتکاب این گناه می‌نمایند و هیچ گونه پنهان‌کاری نسبت به نوشیدن آن روا نمی‌دارند.

هماره، در حالی که راه و رسم جاهلی را پاس می‌داریم و برای بقا و دوامش از همۀ مرزها و حدود تعیین شده در حوزۀ اعتقادی و اخلاقی و حرام‌ها و حلال‌های کتاب الله و آل الله می‌گذریم، از امام زمان (عج) هم سخن می‌گوییم. این همان استقبال جاهلانه از حجّت حی خداوند است. همان که به ظهوری و حضوری نمی‌انجامد.