بریده‌هایی از کتاب اتیکت : ۱۱۰ نکته بسیار کاربردی از آداب معاشرت مدرن

«ماهی نده بلکه ماهیگیری یاد بده»

سؤالی که ممکن است ذهن خیلی از ماها را درگیر کرده باشد: وقتی با کسی حرف می‌زنم و او از بالا شانه‌ی من به روبه‌رو یا به سمت دیگری نگاه می‌کند احساس می‌کنم حتی یک کلمه از حرف‌های مرا متوجه نشده و می‌خواهم تذکر بدهم ولی چطور؟ پاسخ: نگاه کردن به این‌طرف و آن‌طرف واقعاً گفت‌وگو را نابود می‌کند و باید کاری دراین‌باره انجام دهید وسط جمله حرفتان را قطع کنید و به سمتی نگاه کنید که او نگاه می‌کند و بگویید آیا اتفاقی در آنجا افتاده است؟ امیدوارم که از این طریق بتوانید توجه او را به سمت خودتان جلب کنید و گفت‌وگوی‌تان ادامه پیدا کند.

قبل از چشیدن غذا و صرف لقمه اول هرگز نباید به غذا نمک یا فلفل اضافه کرد این عمل بی‌احترامی به میزبان و آشپز هست و این پیغام را به میزبان می‌دهد که من به شما اعتماد ندارم که میزان ادویه غذای شما متناسب با ذائقه من هست یا نیست.

سر میز غذا از بیماری و شکست‌ها و ناراحتی‌هایتان صحبت نکنید. از تورم و گرانی و موضوعات بحث‌برانگیز هم‌صحبت نکنید بگذارید غذا با آرامش از گلوی میهمان پایین رود. بهتر است مشغول محاوره‌های دل‌نشین و مثبت شوید.

به‌کارگیری کلمات زبان بیگانه در صحبت کردن نشانه علم وبرتری نیست بلکه به این معناست که شما زبان مادری‌تان را به‌خوبی نمی‌دانید.

آن‌قدر که به شخصیت یک انسان در رفتار با یک گربه یا حیوان آواره در خیابان می‌شود پی برد با جلسات رسمی پیچیده نمی‌توان فهمید.

مثلاً اتیکت به ما می‌گوید: اگر کسی کارت ویزیتش را به ما داد می‌بایست با انگشت سبابه و شست آن را گرفته و نام فرد را بلند از روی کارت بخوانیم اتیکت می‌گوید هر فرد در صف خودپرداز حق دارد فقط یک کار را انجام دهد و اگر دو کار بانکی دارد باید دو بار صف بایستد. اتیکت می‌گوید فردی که مقامش پایین‌تر است ابتدا باید کارت ویزیت خود را به مقام بالاتر بدهد و حق ندارد از مقام بالاتر درخواست کارت ویزیت کند تا زمانی که خود فرد کارت بدهد. اتیکت می‌گوید برای Add کردن دیگران در گروه‌های شبکه‌های اجتماعی حتماً باید از فرد اجازه گرفت. اتیکت می‌گوید جوراب سفید با هر جنس و مدلی یک جوراب غیررسمی و ورزشی است و هرگز نباید با کت‌وشلوار پوشیده شود.

هر وقت هر آدمی را دیدید فقط در حد مسئولیتش با او صحبت کنید. یک کارمند فروش ساده، مسئول تورم و گرانی و کمبود جنس در انبار نیست. یک کارمند ساده مسئول مشکلات مملکت نیست. اگر شما واقعاً دنبال اصلاح مشکل در یک سازمان هستید باید آن را به مالک و یا مدیر مجموعه انتقال دهید نه اینکه با غر زدن فقط قصد تخلیه اعتراض و عقده‌هایتان را داشته باشید. پس یاد بگیریم که آدم‌ها را برای چیزی که مسئولش هستند بازخواست کنیم.

هرچه بیشتر برای حرفی یا کاری قسم بخوریم بیشتر از شخصیت خود کاسته‌ایم همچنین باور دیگران نسبت به حرف ما نیز کاهش می‌یابد. افرادی که توانایی متقاعدسازی ندارند بیشتر قسم می‌خورند.

می‌دانید چرا جامعه‌ی ما عصبی شده است؟ علت آن مشکلات بزرگ سیاسی و اقتصادی نیست بلکه عمده علت آن دیدن عدم رعایت نکات کوچک آداب اجتماعی است. اینکه حق تقدم را رعایت نمی‌کنیم، اینکه به صف و قانون احترام نمی‌گذاریم، اینکه در مترو بلندبلند با تلفن همراهمان حرف می‌زنیم، اینکه در مترو به خاطر اشغال صندلی همدیگر را هل می‌دهیم و به صغیر و کبیر رحم نمی‌کنیم. این‌ها بیشتر ما را عصبی و بدخلق می‌کند تا مشکلات عمده سیاسی. باور کنیم با رعایت این نکات و آداب اجتماعی زندگی بسیار آرام‌تری خواهیم داشت.

کاری کنید که اگر غرفه دار در یک روز با هزار نفر ملاقات داشت و شب خواست گزارش بدهد و ۵ نفر را معرفی کند. شما جزو یکی از آن ۵ نفر باشید در غیر این صورت شما آدم تأثیرگذاری نبوده‌اید.

غرفه دارها با دیدن افرادی که کلی ساک و کاتالوگ همراهشان هست اصلاً حس خوبی نخواهند داشت. کاتالوگ برداشتن یک امتیاز و احترام به غرفه دار است اما او اگر ببیند شما به ۲۰۰ نفر دیگر هم احترام گذاشتید شما را کاغذ جمع کن نمایشگاه می‌بیند پس بهتر است اگر کاتالوگ زیادی دارید آن را جایی بگذارید و با دست‌خالی فضای نمایشگاه را ببینیم.

اتیکت به‌نوعی همان کاربردهای جدید آداب معاشرت است. می‌توان اتیکت را ادب و نزاکت مدرن نام برد که در تمام جنبه‌های زندگی‌مان کاربرد دارد.

اتیکت باعث می‌شود ما در نظر دیگران فردی موجه، مؤدب، ملاحظه‌کار، باشخصیت، آداب‌دان و قابل‌اعتماد به نظر برسیم.

نزاکت یا آداب معاشرت معادل کلمه «اِتیکت» Etiquette فرانسوی است که در آغاز به معنی «بلیط کوچک» بوده است. در فرانسه، به مردمانی که می‌خواستند در یک مراسم یا مجامع عمومی شرکت کنند، بلیط های کوچکی می‌دادند؛ و در روی هر بلیط دستورهایی وجود داشت که دارنده بلیط می‌بایست در هنگام برگزاری مراسم آن‌گونه رفتار کند.

وقتی وارد جمعی می‌شوید لباس‌هایتان حرف می‌زند، وقتی از جمعی خارج می‌شوید شخصیتتان حرف می‌زند.