بریده‌هایی از کتاب جاودانه

عقل با روح خودستایی کرد، عشق با هر دو پادشایی کرد... عقل را دانشی و رایی نیست. بهتر از عشق رهنمایی نیست.

فرهاد را که با لب شیرین تعلق است رغبت به نوشدارو و حاجت به قند نیست

عبید همه را محکوم می‌کند. عبید به صراحت تمام نشان می‌دهد که می‌داند که هر ملتی لایق همان حکومتی است که دارد، حکومت بی‌خود پا به عرصه وجود نمی‌گذارد و تا ملت زمینه را آماده ننماید، اجامرو اوباش مجال تسلط بر او را نمی‌یابند. اگر حکام کثیف و فاسدند مردم نیز به همان اندازه در کثافت غوطه می‌زنند.

من از تو بوسه تمنی کجا توانم کرد چو گرد کوی توأم زهره گدائی نیست به سعی دولت وصلت نمی‌شود حاصل محقق است که دولت بجز عطائی نیست عبید پیش کسانی که عشق می‌ورزند شب وصال کم از روز پادشائی نیست

درویش که می‌خورد به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد گر پیر خورد جوانی از سرگیرد ور زانکه جوان خورد به پیری برسد

دل در پی عشق دلبران است هنوز وز عمر گذشته در گمان است هنوز گفتیم که ما و او به هم پیر شویم ما پیر شدیم و او جوان است هنوز

جفا مکن که جفا رسم دلربائی نیست جدا مشو که مرا طاقت جدائی نیست مدام آتش شوق تو در درون من است چنان که یک دم از آن آتشم رهائی نیست وفا نمودن و برگشتن و جفا کردن طریق یاری و آئین دلربائی نیست

قزوینی تابستان از بغداد می‌آمد گفتند آنجا چه می‌کردی گفت عرق