بریده‌هایی از کتاب حتّی باد در خدمت عاشقان است

از سادگی خودم کوچه هنوز پر از دلتنگی‌ست. ما دو همکلاسی بودیم، هردو رفوزه در کلاس هشتم؛ اما پدرِ همکلاسی‌ام یک «هدیه» از مغازه‌اش برای معلم تعارف برد، و او قبول شد. یادش به‌خیر چه روزگار ارزانی! هنوز کوچه پر از دلتنگی‌ست و من پر از پرسش از معلم کلاس هشتم.

پهلوانان زنجیرهای گسسته را بر بازوان خویش می‌بندند و عاشقان زنجیرهای بسته به پاهای زندگی را می‌گسلند. پس، خوشا باز هم عاشقی.

عزم‌ِ آن دارم که از دستهایم دو درخت‌ِ تناور بسازم پُرشاخ و برگ؛ پرنده‌های آوازخوان به آشیانه نیازمندند. شاید زمانی فرا برسد که شهر کویری‌ام هر صبح با صدای خوشتری از خواب برخیزد. آه که اگر تگرگی نمی‌بارید در هر زمستان‌ِ کشورم بی‌شک اینک بر شانۀ هر شاخه‌ای گُلی و بر کاکل‌ِ هر برگ بلبلی می‌خواند. فروردین ۶۵

از چهل دالان می‌گذرند کلمات در دهان‌مان تا بگوییم به رفیقی دوستت داریم ای رفیق! در گرانی‌ِ مِهریم و ای دریغ!