بریده‌هایی از کتاب پیرمرد و دریا

حالا وقت این نیست که به نداشته‌هات فکر کنی. به کارهایی فکر کن که با چیزایی که این‌جا هست می‌تونی انجام بدی

یادت نره الآن توی سپتامبریم». پیرمرد گفت: «آره، ماهی که ماهیای بزرگ سر و کله شون پیدا میشه. ماه مه هر بی سر و پایی ماهیگیر میشه»

ناامید بودن احمقانه ست. از اون گذشته، به باور من گناهه.

هر روز، یه روز دیگه ست. خوش شانس بودن بهتره. ولی من کارمو کاملاً درست انجام میدم تا وقتی شانس پیداش شد، آماده باشم».

«ولی یه مرد برای شکست خوردن ساخته نشده. یه مرد می‌تونه خُرد بشه. ولی شکست نمی‌خوره

چرا پیرمردا این‌قدر زود بیدار میشن؟ برای اینکه روزشون بیشتر طول بکشه؟

پیرمرد و دریا نویسنده: ارنست همینگوی ترجمه: حمیدرضا رضایی نشر روزگار

من کارمو کاملاً درست انجام میدم تا وقتی شانس پیداش شد، آماده باشم

ناامید بودن احمقانه ست.

می‌گفت: «دوست دارم یه کم شانس بخرم. البته اگه جایی باشه که اونو بفروشن»

همه چیز پیرامون پیرمرد کهنه بود، به جز چشم هایش که به رنگ دریا بود و پر امید می نمود و شکست ناپذیر.

شما همگی نسلی تباه شده اید.

بذار فکر کنه من از چیزی که هستم بیشترم؛ منم همون جوری میشم.

پیرمرد و دریا نویسنده: ارنست همینگوی ترجمه: حمیدرضا رضایی نشر روزگار

این را بلند نمی‌گفت چرا که می‌دانست آدم وقتی چیز خوبی به زبان می‌آورد، آن چیز اتفاق نمی‌افتد.

توی دلش می‌گفت: «بذار امیدوار باشیم».

با خود می‌گفت: «تو ماهی رو فقط برای این نکشتی که زنده بمونی و اونو محض یه لقمه نون بفروشی. تو اونو به خاطر افتخارش کشتی و به خاطر اینکه یه ماهیگیری. وقتی زنده بود عاشقش بودی و حالا هم دوسش داری. اگه دوسش داشتی، کشتنش گناه نیست. نکنه گناهش بیشتره؟»

و از خود پرسید: «چی بود که تو رو شکست داد؟» و با صدای بلند گفت: «هیچ چی. من زیادی دور شدم»

با خود می‌گفت: «ولی من باید اونو بیارم نزدیک، نزدیک، نزدیک، هدفم نباید سرش باشه. باید قلبش رو نشونه بگیرم» بعد به خودش می‌گفت: «آروم باش پیرمرد، قوی باش»

فکر پیرمرد حالا خوب روشن بود و عزمش جزم؛ ولی هیچ امیدی به پیروزی نداشت.

همینگوی پس از جدایی دیگری در ۱۹۴۴، با مری ولش، خبرنگار مجله تایم ازدواج کرد.

چرا پرنده‌ها رو اینقدر ظریف و قشنگ درست کردن، وقتی اقیانوس می‌تونه اینقدر بی‌رحم باشه؟

«نه. من شانس ندارم. دیگه هیچ شانسی ندارم» پسرک گفت: «شانس به درک. من شانس رو با خودم میارم»

بعد از آنکه تشخیص داد دست راستش به قدر کافی توی آب مانده آن را بیرون آورد و بهش نگاه کرد و گفت: «بد نیست. تازه درد برای یه مرد چیزی نیست»

اکثر مردم نسبت به لاک‌پشت‌ها دلسوزی ندارند. چرا که قلب یک لاک‌پشت تا ساعت‌ها پس از شکافته شدن و قطعه قطعه شدن همچنان می‌تپد

‫توی دلش می‌گفت: «ناامید بودن احمقانه ست. از اون گذشته، به باور من گناهه.

بعد از آنکه تشخیص داد دست راستش به قدر کافی توی آب مانده آن را بیرون آورد و بهش نگاه کرد و گفت: «بد نیست. تازه درد برای یه مرد چیزی نیست»

این منم که بدشانسم. ولی کسی چه می‌دونه؟ شاید امروز... هر روز، یه روز دیگه ست. خوش شانس بودن بهتره. ولی من کارمو کاملاً درست انجام میدم تا وقتی شانس پیداش شد، آماده باشم

تا حالا همچین ماهی‌ای که این قدر قوی باشه و این‌جوری عمل کنه نگرفتم. شاید از عاقلی‌شه که نمی‌پره. می‌تونه با یه پرش یا یه حمله کارمو تموم کنه. ولی شاید قبلاً زیاد به قلاب گیر کرده و می‌دونه چطور باید بجنگه. نه می‌تونه بفهمه که فقط یه مرد مقابلشه، نه اینکه اون مرد یه پیرمرده. ولی عجب ماهی بزرگیه و اگه گوشتش خوب باشه توی بازار چی میشه. مثل یه ماهی نر طعمه رو گرفت. و مثل یه ماهی نر اونو می‌کشه. هیچ ترسی هم توی مبارزه ش نیست. موندم نقشه‌ای داره یا درست مثل من نا امیده؟

توی دلش می‌گفت: «اون یه ماهی بزرگه و من باید کارش رو تموم کنم. نباید بذارم بفهمه که چه نیرویی داره یا اینکه اگه حرکت کنه چه کارایی می‌تونه بکنه. اگه من جای اون بودم حالا هر کاری از دستم می‌اومد می‌کردم و می‌رفتم تا یه چیزی پاره بشه. ولی خدا رو شکر اونا به باهوشی مایی که می‌کشیمشون نیستن؛ هر چند اونا از ما شریف‌ترن و قادرتر.