بریده‌هایی از کتاب یک

بارانی درون من است ‫که اگر نبارد ‫مرا در خودم غرق می‌کند...

جدایی سخت است، ‫سخت است به‌جای ریشه‌هایِ تو ‫زمانه ‫بر این گلدان ترک بیاندازد...

حالم را اگر پرسیده باشی، ‫باید بگویم آن‌گونه که گل‌ها پژمرده می‌شوند ‫اما جوهره باقی می‌ماند؛

تا خواستیم دل ببندیم ‫دل رفته بود ‫تا خواستیم دل بکنیم ‫دل بسته بود...

ما فرزندان غمگین زمینیم ‫که در آغوش زنی که زاییدِمان، گریستیم! ‫در آغوش دختری که دوست داشتیم، گریستیم! ‫پول دادیم و گریستیم ‫در آغوش تمام زنانی که نمی‌شناختیم

دارکوب پیر ‫درون حلقه‌های درخت ‫دنبال خاطره‌ای قدیمی می‌گردد... ‫بازی مسخره‌ای‌ست زندگی! ‫فکرش را بکن ‫یک عمر فراموشت نکرده باشم ‫و بعد ‫سر پیری آلزایمر بگیرم...

در میان تاریکی به چشمانت فکر می‌کنم این حادثه‌ای طبیعی‌ست حتی انسان‌های اولیه دغدغه‌یِ هرشبشان نبودن خورشید بود