بریده‌هایی از کتاب به خیالم فقط من این طورم

شرم اپیدمی بی‌صدایی است. مشکلی است در مقیاس بالا، چون در همهٔ ما تأثیر می‌گذارد. چیزی که آن را «بی‌سروصدا» ساخته ناتوانی ما یا بی‌میلی‌مان به صحبت‌کردن آشکار درمورد شرم و کاوش دربارهٔ طرقی است که در زندگی فردی ما، خانواده‌مان، روابطمان و جامعه اثر می‌گذارد. سکوت ما در واقع شرم را در سطوح زیرین پنهان می‌سازد. شرم در آنجا در زندگی اجتماعی و شخصی ما موذیانه و به‌طرز مخربی نفوذ می‌کند. زمانی دانشمندان علوم اجتماعی برداشت درستی از شرم نداشتند و آن را نادیده می‌گرفتند، اما اکنون تعداد روبه‌افزایشی از محققان و درمانگرها به بررسی شرم و نقش آن در طیف وسیعی از مقوله‌های مربوط به سلامت روان و سلامت اجتماع می‌پردازند