بریده‌هایی از کتاب همه گرفتارند

تنها بود و تنهایی زیبایی را چند برابر می‌کند.

برای پاک‌کردن کتاب‌ها کافی است که هرگز لای آن‌ها را باز نکنیم. مردم هم همین‌گونه هستند: برای پاک‌کردن آن‌ها، کافی است که با آن‌ها حرف نزنیم.

هیچ چیز به اندازهٔ کوه شبیه پدر نیست.

بعضی از دست دادن‌ها بسیار ارزشمندتر از به‌دست‌آوردن هستند.

برای یک بچه یک ساعت برابر ده سال برای یک آدم بزرگ است.

آقای گومز همیشه ناراحت بوده است. وقتی کودک بود و بعد هم وقتی بزرگ شد، همیشه علتی برای ناراحتی بود. مثل همه، این‌طور نیست؟

چیزی جز معجزه در دنیا وجود ندارد.

پائیز است. پائیز فصل آرامی است. تساهل همه جا هست. زندگی و مرگ باهم به تفاهم رسیده‌اند، دست‌هابالا، دست‌ها پایین. قرمز با سایه، سبز با خاکستری.

فهمیدم که در این زندگی مثل ماهی‌ای خواهم‌بود که از آب بیرون افتاده‌باشد.

آریان، درحالی‌که کوه را نگاه می‌کند، چای می‌نوشد. رامبراند دور ون‌گوگ می‌چرخد و او هم دور اشعهٔ خورشید.

خوشبختی چیز خسته‌کننده‌ای است.

آدم پیدا کردن سخت است. حتی در رویاهایش هم ندیده‌است.

تحمل نگاه ثابت بچه خیلی سخت است، انگار خداوند روبروی شماست و سر صبر، بدون شرم به شما خیره شده‌است و از این که شما این‌جا هستید کمی جا خورده‌است

این‌ها همان ماجراهایی هستند که برای گیوم حبابی در شکمش تعریف می‌کند. البته، نه دقیقاً همان‌ها را. ماجراهای بزرگ‌ترها ملایم‌تر و بی‌نمک‌تر است. گوش زنده‌ها کمی سنگین است. اغلب، پر از سروصدا است. فقط مرده‌ها و آن‌هایی که هنوز به دنیا نیامده‌اند می‌توانند همه‌چیز را کامل بشنوند.

این‌طور فکر می‌کنم ولی این را به زبان نمی‌آورم.

دنیا عوض شده‌است. عمقش تغییری نکرده‌است، ولی سطحش عوض شده‌است؛ و ما هم درست در سطح دنیا هستیم.

هیچ چیز مثل یک بچه آدم را در بوتهٔ آزمایش دنیا قرار نمی‌دهد.

آدم‌هایی هستند که نمی‌توانند و هیچ‌گاه نخواهند توانست در یک اقلیم بگنجند.

حدس زدن آنچه رخ خواهد داد جادو نیست. حدس‌زدن آنچه گذشته است خیلی سخت‌تر و سرگرم‌کننده‌تر است.

این اتفاقات یعنی چه؟ انقلاب؟ ‫رامبراند: نه، انقلاب سری‌تر است. وقتی اتفاق می‌افتد، کسی متوجه نمی‌شود.

این چیزی است که وقتی همه گرفتارند رخ می‌دهد: جنایت.

پائیز فصل آرامی است. تساهل همه جا هست. زندگی و مرگ باهم به تفاهم رسیده‌اند، دست‌هابالا، دست‌ها پایین. قرمز با سایه، سبز با خاکستری.

اغلب، هر دو باهم. کار می‌کنم. لازم است. سه ماه در بیمارستانی روانی در شیکاگو، نظافت کردم.

مراقب مردم بودن خسته‌کننده است.

چیزی که انتظارش را داری، همین جا پیش چشمانت است، یعنی فقط امروز وجود دارد، «فردا» فقط نامی برای تنبلی تو است

این چیزی است که وقتی همه گرفتارند رخ می‌دهد: جنایت.

چیزی برای زیستن، چیزی برای مردن پیدا نمی‌کند

نامی را می‌یابد که این صورت را در دگردیسی‌اش همراهی کرده‌است: مانژ. ولی خانم، چنین نامی وجود ندارد. ولی، آقا، وجود خواهد داشت.

آریان، حتی وقتی از حقیقت حرف می‌زند که همیشه هم بامزه نیست، بازهم بامزه است.

عادت‌های صحیح، عادت‌های کسالت‌بار هستند. آریان برای کسالت ساخته‌نشده بود. او دوست می‌داشت و می‌خواست. باقی چیزها اهمیت نداشت