بریده‌هایی از کتاب قلاده قرمز

افسوسِ هیچ‌چیز را نمی‌خورم.

هوا خنک بود و تمام رطوبت ماه‌های بارانی از دیوارها بیرون می‌زد. اما صندلی‌ها و زمین گرم مانده بود و در آن ساعت عصر لذتی می‌داد که چون زودگذر بود ارزش بیشتری داشت.

یک سال رنج برای هیچ.

همراهی سگ‌ها تنها حضوری است که خلوت آدم را مختل نمی‌کند.

ما ارزش‌های مشابه و اعتقادات یکسانی نداریم. اما هر دو مبارزیم.