بریده‌هایی از کتاب شب به خیر غریبه

ولی وقتی کسی را دوست داری نیازی نیست از همه‌چیزش سردربیاوری، فقط کافی است او را همان‌طور که هست بپذیری و من هم لوکاس را همان‌طور که بود دوست داشتم.

تکه‌های گم‌شده‌مان همیشه وقتی از ما جدا می‌شوند جایی را اشغال نمی‌کنند. از خودم پرسیدم تکهٔ گم‌شدهٔ من دقیقاً چه بود و کِی آن را گم کرده بودم؟

داستان زندگی از نگاه هرکدام از ما آدم‌ها یک جور است. هرکس حقیقت را از چشم خودش می‌بیند. و به همین خاطر، از تنهایی رهایی نداریم.

اندوهی بود دیرینه، اندوهی که خودش را به هر حرکت، به هر حالت و هر احساسی تحمیل می‌کرد.

من از این چیزها سردرنمی‌آوردم ولی وقتی کسی را دوست داری نیازی نیست از همه‌چیزش سردربیاوری، فقط کافی است او را همان‌طور که هست بپذیری و من هم لوکاس را همان‌طور که بود دوست داشتم

سرنوشت آدم‌ها لباس نیست که بشود دم هر مهمانی و مناسبتی آن را انتخاب کرد، آن‌هم لباسی که قوارهٔ همه‌کس باشد.

تنهایی می‌تواند در انزوایی شیرین و توأم با غم و غصه خلاصه شود.

عشق و نفرت دو روی یک سکه‌اند.

بعضی وقت‌ها احساس می‌کردم گذشته و حال و آینده‌ام شبیه قصه‌ای است که از قبل نوشته شده و کسی دارد آن را برایم بازگو می‌کند، احساس می‌کردم خودم هیچ نقشی در این قصه ندارم.