بریده‌هایی از کتاب بزرگترین زندان زمین

به همین دلیل است که تعداد زیادی از کارشناسانی که در مورد شیوهٔ شکل‌گیری حماس مطلب نوشته‌اند، نقش اسرائیل را در تأسیس و پیدایش آن بسیار مهم می‌دانستند. این جنبش به‌طور رسمی‌در سال ۱۹۸۷ توسط برخی از اعضای اخوان‌المسلمین در نوار غزه به رهبری شیخ احمد یاسین به راه افتاد. یاسین در سال ۱۹۴۸ در روستای الجوره در نزدیکی عسکلان (اشکلون امروزی) به دنیا آمد. یک تصادف در اوایل زندگی او را فلج کرد و تا آخر عمر روی صندلی چرخدار نشست. همانند بسیاری از فلسطینی‌هایی که در وقایع نکبت پاک‌سازی قومی‌شده بودند، خانوادهٔ او نیز به اردوگاه پناهندگان در نوار غزه (اردوگاه ساحلی الشاطی) منتقل شد. او پژوهشگری متعهد و قاری قرآن بود و از همان اوایل به شاخهٔ اخوان‌المسلمین در غزه پیوست.

در سال‌های بعد، واکنش‌های بین‌المللی تا حدودی کمرنگ شد زیرا این قیام توسط یک نیروی سیاسی جدید و حاضر در صحنه آغاز شد: یعنی؛ حماس. اسلام‌هراسی و مبارزهٔ شدید بین قدرت‌های غربی و گروه‌های اسلامی‌سیاسی در سراسر جهان مصونیت بیشتری به اسرائیل می‌داد چراکه دشمن اسرائیل نیز یک گروه اسلامی «بنیادگرا» محسوب می‌شد. بنابراین، حماس زندگی اسرائیلی‌ها را با چالش مواجه نمود و به آن‌ها کمک کرد تا مبارزات فلسطینی‌ها را به‌عنوان بخشی از یک نیروی اسلامی‌ضد غربی جهانی دخیل در تقابل تمدن‌ها بداند.

در آنجا به مهره‌ای کاملاً سیاسی تبدیل و عمیقاً درگیر مبارزه برای آزادی فلسطین شد. یاسین و یارانش اساساً به این دلیل توانستند جنبش جدیدی ایجاد کنند که جامعهٔ فلسطین نومیدانه به دنبال یک گروه ملی‌گرای جدید بود که بتواند آزادی را در جاهایی به ارمغان بیاورد که جنبش‌های قدیمی‌به طرز فجیعی شکست خورده بودند. سازمان‌های سکولار در یافتن راهی برای آزادی و استقلال سرزمین، درمانده به نظر می‌رسیدند.

همچنین، آن‌ها به این دلیل قدرتمند شدند که اسرائیل ظهور آن‌ها را به‌عنوان یک نیروی مقابله‌کنندهٔ مناسب برای جناح‌های ملی سکولار، به‌ویژه جبههٔ فتح تلقی می‌کرد. تحقیقاتی که این ادعا را ثابت می‌کند تاکنون کم بوده و احتمالاً تا برههٔ صلح‌آمیزتری در تاریخ فلسطین به تعویق خواهد افتاد - اگر در طول عمر خود بتوانیم چنین چیزی را ببینیم. نوع ایدئولوژی ملی حماس که با برنامه‌های اسلام‌گرای سیاسی ترکیب شده بود، آن را به اتخاذ سیاست‌هایی در قبال دولت یهودیان، و نه فقط اشغالگری، سوق داد به‌گونه‌ای که وقتی جبههٔ فتح درگیر «روند صلح» ناموفق و فریبنده‌ای شد، به‌آرامی‌آن را کنار گذاشت. مواضع جدید شامل تکذیب کامل اسرائیل و مطالبات روشن دربارهٔ حق بازگشت فلسطینیان بود

به‌هرحال، زبانی که در آن زمان به کار می‌رفت، شدیداً ضد یهودی و ضد اسرائیلی بود و اگرچه کاملاً واضح بود که هنوز هم یک جنبش آزادی‌بخش فلسطینی وجود دارد که علیه یک قرن سلب مالکیت، استعمار و اشغال مبارزه می‌کند، و درواقع جنبشی بسیار فعال‌تر از سایر جنبش‌ها در امور خیریه، رفاه اجتماعی و آموزش بود، ولی بهانه‌ای را برای غرب فراهم آورده بود تا انتقادات خود از اسرائیل را کمتر کنند. این موضوع پس از حادثهٔ ۱۱ سپتامبر و به‌اصطلاح جنگ علیه تروریسم آشکارتر شد چراکه جهان غرب تلاش داشت تا حماس و سازمان خواهرش یعنی؛ جهاد اسلامی‌را با جهاد بین‌المللی مرتبط سازد.