بریده‌هایی از کتاب چیزهایی که هرگز فراموش نکردیم

«اتفاقاً آدم باید درد بکشه تا بدونه هنوز زنده‌ست. اگه چیزی رو حس نکنی، از کجا می‌خوای مطمئن بشی که هنوز نمردی؟»

نباید برای گرم نگه‌داشتن یه نفر دیگه خودش رو آتیش بزنه

«تو تنها کسی هستی که می‌تونی دربارهٔ زندگی خودت تصمیم بگیری. به‌خاطر تصمیم‌هایی که می‌گیری، نباید از بقیه عذرخواهی کنی.»

گاهی اوقات ذات بد درست نمی‌شود و از یک دانهٔ بد، فقط میوهٔ گندیده به وجود می‌آید؛

«تو باید تصمیم بگیری چطوری می‌خوای توی این دنیا ظاهر بشی. هیچ‌کس دیگه‌ای نمی‌تونه مجبورت کنه.»

مادران تنها قهرمانان گمنام جهان بودند.

«وقتی به یه نفر اعتماد می‌کنی و خودِ واقعیت رو نشونش می‌دی، خیانت هزار برابر بدتر از وقتیه که این سلاح رو در اختیارش نذاشته باشی.»

«چون آدم‌ها گاهی وقت‌ها بلد نیستن چطوری نیازشون رو به زبون بیارن و تو به حضور یه نفر کنار خودت نیاز داشتی.»

اون‌قدر درگیر مراقبت از بقیه هستی که خودت رو یادت می‌ره.»

«دیر یا زود باید بپذیری که مسئولیت انتخاب‌های بقیه با تو نیست. حتی بدتر، یه‌وقت‌هایی نمی‌تونی مشکلشون رو حل کنی.»

«تو تنها کسی هستی که می‌تونی دربارهٔ زندگی خودت تصمیم بگیری. به‌خاطر تصمیم‌هایی که می‌گیری، نباید از بقیه عذرخواهی کنی.»

«بعضی از آدم‌ها نمی‌دونن دردشون رو چطوری تحمل کنن. پس ترجیح می‌دن عصبانیتشون رو سر هرکسی که نزدیکشونه، خالی کنن.»

«بالاخره یه روزی می‌رسه که این‌قدر به اطرافیانت می‌بخشی که دیگه چیزی برای خودت توی وجودت باقی نمی‌مونه.»

سال‌ها طول کشید تا بالاخره بفهمیم هیچ‌وقت نمی‌تونستیم اون رو به آدمی تبدیلش کنیم که خودش دوست نداره باشه.

یه‌کم خوش بگذرون. حتی اگه همون لحظه احساس خوشحالی نکنی، این‌قدر وانمود کن خوشحالی تا بالاخره احساست واقعی بشه.»

مادران تنها قهرمانان گمنام جهان بودند.

«نمی‌تونی بقیهٔ زندگیت رو صرف خوشحال‌کردن دیگران کنی، نائومی.» «چرا که نه؟» به معنای واقعی کلمه متحیر شده بود. «بالاخره یه روزی می‌رسه که این‌قدر به اطرافیانت می‌بخشی که دیگه چیزی برای خودت توی وجودت باقی نمی‌مونه.»

«چرا همیشه باید نگران اتفاق‌هایی باشیم که قراره بیفتن؟ چرا نباید توی لحظهٔ حال زندگی کنیم و فکرمون رو درگیر اتفاق‌هایی نکنیم که هنوز نیفتادن؟»

حتی اگه یه نفر از خونواده‌ت کارهای ناشایست انجام بده، باز هم دلیل نمی‌شه کنارش بذاری.»

«فرزندپروری همینه. ما همه‌مون تمام تلاشمون رو می‌کنیم. خسته و سردرگم می‌شیم و احساس می‌کنیم بقیه که انگار همهٔ کارها رو خوب انجام می‌دن، مدام دارن قضاوتمون می‌کنن، ولی هیچ‌کس قضاوتت نمی‌کنه. همه‌مون فقط توی مسیری که پیش می‌ریم، می‌تونیم اشتباهاتمون رو اصلاح کنیم

«بالاخره یه جایی باید دست از نگرانی دربارهٔ خواستهٔ دیگران بکشی و به‌جاش به خواسته‌های خودت فکر کنی.»

«تو در جایگاه الگو باید به خواهرزاده‌ت یاد بدی که نباید برای اینکه دوست داشته بشه، خودش رو تغییر بده، نشون بدی که نباید برای گرم نگه‌داشتن یه نفر دیگه خودش رو آتیش بزنه و رسیدگی به نیازهای خودش نه‌تنها مشکل‌ساز نیست بلکه ازش قهرمان می‌سازه. حواست باشه که بچه‌ها ما رو تماشا می‌کنن. همیشه چشمشون به ماست. اگه در نقش الگو بهش بگی تنها راه دوست داشته شدنش اینه که خواسته‌های دیگران رو برآورده کنه، اون هم این پیام رو دریافت می‌کنه.»

«بین مراقبت از بقیه به‌خاطر اینکه دوستشون داری و مراقبت ازشون چون می‌خوای دوستت داشته باشن، فرق هست.»

دختر عزیز و مهربون من که قلبت از طلاست، این‌قدر تلاش نکن بی‌عیب‌ونقص باشی.»

روابطمان چنان حضور گرمی داشته باشیم که وقتی کسی را از دست دادیم، حسرت این را بخوریم که کاش زمان بیشتری کنار هم سپری کرده بودیم؛ نه اینکه از کیفیت نامطلوب زندگی پشیمان باشیم. همهٔ ما باید درک کنیم که حتی درد و رنج ازدست‌دادن رنگ و بافت زندگی ما را جور دیگری تغییر می‌دهد.

لعنت بهش. دقیقاً به همین دلیل از صحبت با دیگران متنفر بودم. چون دیر یا زود ناخودآگاه دست روی نقطه‌ضعفشان می‌گذاری. دستم را توی موهایم فروکردم.

مادران تنها قهرمانان گمنام جهان بودند.

پدر و مادرها از بچه‌هاشون انتظاراتی دارن. همیشه همین‌طوریه. مثلاً بعضی‌ها توقع دارن وقتی بچه‌هاشون بزرگ شدن دکتر بشن، بعضی‌ها انتظار دارن بچه‌شون یه قهرمان حرفه‌ای بشه، بعضی‌ها هم فقط می‌خوان آدم‌های سالم و شادی تحویل جامعه بدن.»

«چرا همیشه باید نگران اتفاق‌هایی باشیم که قراره بیفتن؟ چرا نباید توی لحظهٔ حال زندگی کنیم و فکرمون رو درگیر اتفاق‌هایی نکنیم که هنوز نیفتادن؟»

«خوبه. به حرف‌هام درست گوش کن. هیچ‌وقت اجازه نده مردی که دوستش نداری، برات تصمیم بگیره.»