بریده‌هایی از کتاب سقوط مرگبار (کتاب اول؛ باران سیاه)

«سخت نگیر رفیق انگار تموم اتفاقات دنیا تقصیر ما بود.»

«می‌تونم فرار کنم ولی سرنوشت منو رها نمی‌کنه.»

من در این دنیای مرده چه می‌کنم؟

تو باور داری که لایهٔ جهنم وجود داره؟ اون فقط یه تفکره! اونا این تفکر رو توی ذهنت کردن تا باور کنی یه لایه حفاظتی اجازه نمی‌ده تو به انسان‌ها آسیب برسونی. این لایه اصلا وجود نداره.»

حرف‌هایش مثل طلسمی مرا به رویایی بی‌کران فرو می‌برد. موهای موّاجش را بو می‌کشم تا از بوی او مست شوم. می‌گویم: «تو برای همیشه مال منی.»

من در این دنیای مرده چه می‌کنم؟

منم دوستت دارم. نمی‌دونی چقدر خوشحالم که فقط من و تو این‌جا هستیم. امیدوارم که امروز به هیچ وجه تموم نشه. می‌خوام تا ابد این‌جا بمونم.