بریده‌هایی از کتاب هیچ یک حقیقت ندارد

مرگ یک جدایی تروتمیز است. هیچ محدودهٔ خاکستری‌ای وجود ندارد. ابهامی وجود ندارد. به‌نوعی مانند یک بوم سفید است

تازه الان می‌فهمم چه‌قدر اشتباه می‌کردم. که خودم را از دست یک شخص کنترل‌گر به دست یکی دیگر داده بودم.»

مردم چه‌شان شده؟ جدی می‌گویم. بعضی از آدم‌های لعنتی چرا اینجورند؟»

گرچه وحشتناک به‌نظر می‌رسد اما مرگْ یک جدایی تروتمیز است. هیچ محدودهٔ خاکستری‌ای وجود ندارد. ابهامی وجود ندارد. به‌نوعی مانند یک بوم سفید است...»

تنها کاری که کرده بود، مراقبت از افرادی بود که دوستشان داشت، تلاش برای کمک به آدم‌ها، و تلاش برای یک آدم خوب بودن.

«نوع متفاوتی از عشق است، اما بله، همان‌قدرعاشقشم.» «هیچ‌وقت فکر نمی‌کنی اگر نیتن نبود زندگی بهتری داشتی؟» «نه. نه، چنین فکری نمی‌کنم.» «و بااین‌حال اسم خودت را فمینیست می‌گذاری؟» «بله می‌گذارم. و فمینیست هستم. تو می‌توانی متأهل و خوشبخت و فمینیست باشی.» «من فکر نمی‌کنم. من فکر می‌کنم فقط وقتی مجردی می‌توانی فمینیست باشی.»

الیکس که بود؟ چرا بود؟ چه‌کار کرده بود؟ چه‌کار باید می‌کرد؟ آیا مادر خوبی بود؟ زن خوبی بود؟ آیا شایستگی چیزهایی را که صاحبش بود داشت؟ آیا سطحی بود؟ وجودش بی‌اهمیت بود؟ آیا می‌خواست با اهمیت باشد؟ فمینیست بود؟ یا فقط یک زن بود؟ چه کار بیشتری می‌توانست برای جوسی انجام دهد؟ و برای زنان مانند او؟ برای ازدواج خودش چه کاری می‌توانست انجام دهد؟

از اولین لحظه‌ای که با هم دوست شدند، تمام چیزی که می‌خواست، این بود که والتر را خوشحال کند، همان آدمی باشد که والتر فکر می‌کرد هست، و رویای برآورده‌شدهٔ والتر باشد.

وقتی کودک بودم زندگی‌ام را دو دستی تقدیم والتر کردم و هرگز به خودم این فرصت را ندادم که دریابم واقعا چه کسی هستم.»

فرزندانِ افرادِ خودشیفته نمی‌توانند بدون آسیب و بی‌مشکلْ راه خود را در این دنیا باز کنند.

مرگ یک جدایی تروتمیز است

«اگر می‌شد به سیزده‌سالگی‌ات برگردی، درست پیش از آشنایی با والتر، به جوسی سیزده ساله چه می‌گفتی؟»

می‌توانستم هر لحظه همه‌چیز را تمام کنم، اما گذاشتم جوسی مرا کنترل کند. همه‌اش تقصیر خودم بود. همه‌اش

همه‌اش همین بود. یک حواس‌پرتی. وقتی بهش بله گفتم، پا روی غریزه و عقلم گذاشتم و گمانم عمداً این‌کار را کردم چون مدت‌های طولانی بود که هوش و غریزه درونی‌ام را دنبال کرده و تصمیم‌های درست گرفته بودم و انگار بخشی از وجودم می‌خواست ببیند اگر این دو را نادیده بگیرم چه می‌شود. ببینم آیا جسور و بی‌باک هستم.