بریده‌هایی از کتاب درسا و کلاس سوم پیتزایی (جلد دوم)

درسا گلابی‌ای که نه عمویش پیتزایی داشته باشد و نه بتواند چیزی تعریف کند دیگر درسا گلابی نیست. یک بچهٔ دیگر است. مثلاً شاید مریم عبداللهی باشد، ولی حتماً درسا گلابی نیست.

خانم‌معلمی که صداهای توی مغز آدم را بشنود خیلی ترسناک است. اصلاً فاجعهٔ جهانی است. چون هیچ‌وقت نمی‌توانم این‌همه جانور توی مغزم را ساکت کنم و جانورها هم همیشه حرف‌هایی که معلم‌ها خوش‌شان بیاید نمی‌زنند.

نه نمی‌توانستم بگذارم بیندازندش دور. خیلی سختی کشیده بودم تا این تکه‌پیتزا را نخورم. هر روز همهٔ چیزهای بدمزهٔ کیف خودم و کیف بقیهٔ بچه‌ها را خورده بودم تا بتوانم این تکه‌پیتزا را نخورم. نمی‌توانستم بگذارم بلایی سرش بیاورند.

بعدش هم بهانه نگرفتن خودش به اندازهٔ کافی سخت بود، ولی دردسر درست نکردن از آن هم سخت‌تر بود، چون اصلاً معلوم نبود چی دردسر هست و چی نیست. نصف کارهای دنیا به نظر من دردسر نبود و به نظر مامان بود.