بریده‌هایی از کتاب آستارا تنها بندر بی کشتی

با وعده‌ی بهشت در حسرت نان و بوسه مات جناب جردن و فرشته خانوم از پل تجریش ردش کردند. حتا نگذاشتند گدای در خانه‌شان باشد. حالا او مانده و بقچه‌ای پر از تهران دنبال فعله‌گی دربه‌درِ نان. کارگر شمالی در کارگر شمالی!

الدّهرُ یومانِ... زنده‌گی دو روز است: یک روز علیه تو یک روز علیه تو...

نگران تهران می‌شوم وقتی حس می‌کنم زیر پای‌اش را خالی کرده‌اند و هر لحظه ممکن است ب ر ی ز د...

کاش فقط یک‌شب دندان درد تو می‌شدم، غر می‌زدی ولی مدام به فکر من بودی. * آه، چه طالع بی‌مقداری هیچ‌یک از این‌ها نیستم اشرف مخلوقات‌ام عاجز عاجز با حسرتی تمام‌نشدنی.