بریده‌هایی از کتاب مو طلا

چیزی که یاد گرفته‌ام، این است: همیشه راهی به بیرون هست. البته بیشتر وقت‌ها!

جونا می‌پرسد: ‌«می‌شه برگردیم سر اسمت؟ تو اسم مستعار داری؟ واقعاً می‌خوای رامپل‌استیلت‌اسکین صدات کنن؟» می‌پرسد: «چه اسم مستعاری باید انتخاب کنم؟» جونا می‌گوید: «مثلاً رامپی یا اسکینز.» من می‌گویم: «یا استیلتسی.» رامپل‌استیلت‌اسکین می‌گوید: «حرفش رو هم نزن!» از برادرم می‌پرسد: «تو اسم مستعار داری؟» جونا سر تکان می‌دهد. «نه. ولی می‌تونی من رو جو صدا کنی!» از برادرم می‌پرسم: «اصلاً کسی تا حالا جو صدات کرده؟» می‌گوید: «نه. ولی از الان به بعد همه می‌تونن جو صدام کنن!» من پیشنهاد می‌کنم: «چطوره یه اسم مستعار دیگه انتخاب کنی؟ مثل... نا.» جونا قاطعانه می‌گوید: «نه!»

جونا می‌گوید: «رامپل‌استیلت‌اسکین رو تحویل ندین. اون با ما خوب بود!» موطلا هم سرسختانه سر تکان می‌دهد و می‌گوید: «تحویلش نمی‌دیم. اون دوست ماست!»

می‌گویم: «سریع ترتیبش رو می‌دم.» دست‌هایم را می‌شویم و بعد کیک‌های فنجانی را له می‌کنم و تبدیلشان می‌کنم به توپک‌های کوچک. جونا می‌گوید: «من هم کمک می‌کنم. چوب‌هاش رو می‌آرم. آهان! تازه من می‌دونم واسه تزیین کیک‌هات چی کم داری.» «چی؟» «هاها! شربت افرا!» وای! می‌گویم: «ولی وقت نداریم شربت افرا درست کنیم.» مامان می‌پرسد: «چرا درست کنی؟ توی یخچال شربت افرا داریم.» می‌خندم. «درسته!» جونا بطری شربت را از یخچال درمی‌آورد و کنار من روی کابینت می‌گذارد. می‌گوید. «طلای مایع!» لبخند می‌زنم و کمی توی کاسه می‌ریزم.

سپاس فراوان از خوانندگان «قصه‌ها عوض می‌شوند»، شما کامل و بی‌نقصید!