بریده‌هایی از کتاب مو طلا

چیزی که یاد گرفته‌ام، این است: همیشه راهی به بیرون هست. البته بیشتر وقت‌ها!

خیلی خوب شد که شما رو دیدیم!

جونا می‌پرسد: ‌«می‌شه برگردیم سر اسمت؟ تو اسم مستعار داری؟ واقعاً می‌خوای رامپل‌استیلت‌اسکین صدات کنن؟» می‌پرسد: «چه اسم مستعاری باید انتخاب کنم؟» جونا می‌گوید: «مثلاً رامپی یا اسکینز.» من می‌گویم: «یا استیلتسی.» رامپل‌استیلت‌اسکین می‌گوید: «حرفش رو هم نزن!» از برادرم می‌پرسد: «تو اسم مستعار داری؟» جونا سر تکان می‌دهد. «نه. ولی می‌تونی من رو جو صدا کنی!» از برادرم می‌پرسم: «اصلاً کسی تا حالا جو صدات کرده؟» می‌گوید: «نه. ولی از الان به بعد همه می‌تونن جو صدام کنن!» من پیشنهاد می‌کنم: «چطوره یه اسم مستعار دیگه انتخاب کنی؟ مثل... نا.» جونا قاطعانه می‌گوید: «نه!»

جونا می‌گوید: «رامپل‌استیلت‌اسکین رو تحویل ندین. اون با ما خوب بود!» موطلا هم سرسختانه سر تکان می‌دهد و می‌گوید: «تحویلش نمی‌دیم. اون دوست ماست!»

می‌گویم: «سریع ترتیبش رو می‌دم.» دست‌هایم را می‌شویم و بعد کیک‌های فنجانی را له می‌کنم و تبدیلشان می‌کنم به توپک‌های کوچک. جونا می‌گوید: «من هم کمک می‌کنم. چوب‌هاش رو می‌آرم. آهان! تازه من می‌دونم واسه تزیین کیک‌هات چی کم داری.» «چی؟» «هاها! شربت افرا!» وای! می‌گویم: «ولی وقت نداریم شربت افرا درست کنیم.» مامان می‌پرسد: «چرا درست کنی؟ توی یخچال شربت افرا داریم.» می‌خندم. «درسته!» جونا بطری شربت را از یخچال درمی‌آورد و کنار من روی کابینت می‌گذارد. می‌گوید. «طلای مایع!» لبخند می‌زنم و کمی توی کاسه می‌ریزم.

سپاس فراوان از خوانندگان «قصه‌ها عوض می‌شوند»، شما کامل و بی‌نقصید!

خب، تو باید بر اساس چیزهایی که می‌دونی، به کسی اعتماد کنی یا نکنی، نه بر اساس چیزهایی که فکر می‌کنی می‌دونی.

موطلا می‌گوید: «از کلاهت خوشم می‌آد.» رامپل‌استیلت‌اسکین با لبخند می‌گوید: «وای! ممنونم! من هم از شجاعت تو خوشم می‌آد.»

می‌پرسم: «ولی... همون‌طوریه که باید باشه؟ باید همونی باشه که همیشه هست. نه خیلی شیرین، نه خیلی ترش...» موطلا می‌گوید: «برام مهم نیست همونی باشه که باید باشه. من حتی نمی‌دونم مزهٔ دقیقش چه‌جوریه. راستش رو بخواین، توی این مورد، همین که خوب باشه، کافیه.»

گاهی وقت‌ها اگر چیزی خوب باشد، کافی است.

پس دوستی‌مون هنوز پابرجاست؟ حتی بااینکه به سکه‌هات رسیدی؟

«شما تلاش خودتون رو کردین.

درهم‌برهم بودن عیبی ندارد. هیچ‌کس و هیچ‌چیز کامل و بی‌نقص نیست. شاید خوراکی‌های ناقص هم خوشمزه از آب دربیایند.

شاید همین ترک باعث شد چیزی را تجربه کنیم که هرگز انتظارش را نداشتیم