بریده‌هایی از کتاب صدای شکستن

من چیزایی رو که دوستشون دارم، هرگز حاضر نیستم به قیمت ویران کردن فتحشون کنم.

زن بودن مخصوصاً تو این خراب‌شده تنها سرمایۀ یک زنه.

شماها کدومتون، یه‌چیز جدی، که همه چیزای دیگه‌رو به‌خاطر اون ول کرده باشین، تو زندگی‌تون دارین؟

به‌هرحال لحظه‌های بد هیچوقت باعث نمیشه که من غروب‌های خوب‌رو فراموش کنم.

ما همه‌مون به هم معتاد شده‌ایم. از هم نفرت داریم ولی به هم احتیاج داریم.

فکر کردن خیلی سخته. عمل آسونه.

ساعت‌هاست که مسخّرِ حیرت و سکوتم. ولو شده‌م رو خاک و غرقِ نبودام.

توتیا: تو از زندگی چی می‌فهمی؟ رامین: (با تأکید) درره! (مکث) من از زندگی چیزی می‌فهمم که تو نمی‌فهمی. و از همین‌جاست که بین من و تو، بین همۀ ما دره‌های دور و دراز دهن باز می‌کنه.

مردم هیچوقت سرخود حرکت نمی‌کنن. مردم همیشه به هر کاری کشونده میشن.

تو چرا حرفاتو تو دهنت دفن می‌کنی؟

من چیزایی رو که دوستشون دارم، هرگز حاضر نیستم به قیمت ویران کردن فتحشون کنم.

سوار یه‌چیز گردونت کرده، خودتم واداشته پابه‌پاش می‌گردونه. می‌چرخه و می‌چرخی. یه مشت تیله گوشتی سرگردون رو یه تیله خاکی سرگردون.

... و همه‌مون ماهی هستیم.

ولی دلت می‌خواد که فراموشش کنی. اگه غیر از این بود اصلاً به این فکر نمی‌افتادی که اونو میشه فراموش کرد یا نه.

چیزی هست که می‌شکند در تو در من در ما آیا تو نیز می‌شنوی؟ آیا تو نیز می‌شکنی؟

تو این معرکه ماهی و قلاب، نعمتی بیشتر از حدس کشف نمی‌کنی. و وقتی اسلحۀ تو فقط حدس بود، چه قضاوتی بکنی؟

تو به من معتاد شده‌ای، ما همه‌مون به هم معتاد شده‌ایم. از هم نفرت داریم ولی به هم احتیاج داریم.

دو تا فرفره رو بچرخون ول‌کن تو یه سینی، چی می‌بینی؟ می‌بینی فرفره‌ها بی‌این‌که قصد کنن و بخوان به‌هم نزدیک میشن، به‌هم تنه می‌زنن، همدیگه‌رو پرت می‌کنن. (فریاد می‌زند.) بشر نادون! چشم دلتو وا‌کن که این تنه‌زدنا به‌جا آوردن نیس، آشنایی نیس، دوستی و عشق نیس، خویشی نیس، رابطه نیس.

چیزی هست که می‌شکند در تو در من در ما آیا تو نیز می‌شنوی؟ آیا تو نیز می‌شکنی؟

چیزی هست که می‌شکند در تو در من در ما آیا تو نیز می‌شنوی؟ آیا تو نیز می‌شکنی؟

یعنی همین. یعنی چشمتو ببندی و واکنی: ببینی نیست، رفته، طی شده، خالی شده، عوض شده. زندگی یعنی همین.

بابک: نفس کشیدن دلیل دوست داشتن زندگی نیست. من نفس می‌کشم برای این‌که نمی‌تونم نفس نکشم ولی این زندگی رو دوس ندارم برای این‌که می‌تونم دوستش نداشته باشم.

چیزی هست که می‌شکند در تو در من در ما آیا تو نیز می‌شنوی؟ آیا تو نیز می‌شکنی؟

صحنه: یک تخته‌شستی و سه‌پایۀ نقاشی، یک چارپایه در فضای سیاه. بازی: نور موضعی صحنه را روشن می‌کند. رامین روی چارپایه نشسته و دارد یک ماهی می‌کشد با رنگ سیاه. لحظه‌یی مشغول نقاشی‌ست و بعد رو به مردم برمی‌گردد و فکر می‌کند. رامین: (در خود) آااا، بله، کلمۀ صید، درست مفهوم کلمۀ صید. و صیاد. همۀ ما. همۀ ما قلاب‌هایی هستیم که برای اسیر کردن، کشتن، و بعد، مصرف کردن هم به آب افتاده‌ایم. آاااب... (مکث) مایع و تابع و بی‌رنگ. (مکث) و همه‌مون ماهی هستیم. ماهی‌هایی که دور و بر قلاب‌ها می‌پلکیم و به طعمه‌هاشون عجالتاً نوک می‌زنیم. این واقعیت ماست. شاید هم حقیقت ما. (مکث) آیا چیز سومی هم این وسط هست؟ (نور فرومی‌نشیند.)

برای همه. زندگی با یکی، ولی قصه برای همه. برای همه می‌دونی یعنی چی، توتی؟ برای همه یعنی برای هیچ. یعنی برای هیچ‌کس.

. اون همه عمرش سعی کرده مغزش‌رو آسفالت نکنن، ولی از دست‌اندازهای فکری هم هیچوقت نتونسته خودشو خلاص کنه

این روزگار می‌خواد از توهم یه همچین آدمی بسازه. یعنی از همه. می‌خواد شخصیت تو رشد نکنه، شعورت محدود باشه. قابل کنترل باشی، به اختیار خودش خاموش و روشنت کنه. فقط حرف باشی، عمل ازت نیاد. و در این صورت به تو اجازه میده که با کمال سربلندی زندگی کنی و به فکر آینده‌ت باشی. ای‌ی‌ی دایی. زندگی، زندگی، این کلمه تو تاریخ بشر چه معنی‌یا داشته.

همۀ ما. همۀ ما قلاب‌هایی هستیم که برای اسیر کردن، کشتن، و بعد، مصرف کردن هم به آب افتاده‌ایم. آاااب... (مکث) مایع و تابع و بی‌رنگ. (مکث) و همه‌مون ماهی هستیم.

یعنی همین. یعنی چشمتو ببندی و واکنی: ببینی نیست، رفته، طی شده، خالی شده، عوض شده. زندگی یعنی همین.

من بی‌هودگی‌رو درک کرده‌م، پذیرفته‌م و دایماً حس‌اش می‌کنم. من حتی می‌تونم خیلی آسون به همه‌چی تف کنم. اون نمی‌تونست.