بریده‌هایی از کتاب من از یادت نمی کاهم، مارتیتا

بخشی از وجودم در جریان سقط بچه مُرد. بخشی هم وقتی او ترکم کرد. کسی که دوست داری زنده باشد و در کنارت بماند تصمیم می‌گیرد دیگر کنارت زندگی نکند. به نظرم این یکی از مرگ هم بدتر است.

توی قلبم سوراخی است که آن طرفش پیداست، انگار یکی سیگاری برداشته و کرده تو و از آن‌ور بیرون آمده. چیزی که روزگاری قد سر سوزنی بوده حالا آن‌قدر جا باز کرده که انگشت از آن رد می‌شود.

توی قلبم سوراخی است که آن طرفش پیداست، انگار یکی سیگاری برداشته و کرده تو و از آن‌ور بیرون آمده. چیزی که روزگاری قد سر سوزنی بوده حالا آن‌قدر جا باز کرده که انگشت از آن رد می‌شود.

هر جا که باشی فرقی نمی‌کند، امروز ساعت ۱۱: ۱۴ صبح شنبه توی آشپزخانه نشسته‌ام و به تو فکر می‌کنم.

‫انتظار اتفاقی را می‌کشیدیم. مگر این همان کاری نیست که همهٔ زن‌ها می‌کنند تا یاد بگیرند انتظار بیهوده نکشند؟ منتظر بودیم زندگی ما را در آغوش خود بگیرد

انتظار اتفاقی را می‌کشیدیم. مگر این همان کاری نیست که همهٔ زن‌ها می‌کنند تا یاد بگیرند انتظار بیهوده نکشند؟ منتظر بودیم زندگی ما را در آغوش خود بگیرد

شمردن پول‌هایم حالم را بد می‌کند. این‌که نگاه کنم ببینم چه‌قدر کم مانده. هر روز پولم آب می‌رود و کم‌تر می‌شود، مثل تلفن‌های عمومی فرانسه که سکه می‌اندازی و تماشا می‌کنی که تلق‌تلق رد می‌شود و درست مثل آبشار از حلقوم آن لولهٔ پلاستیکی پایین می‌رود.