بریده‌هایی از کتاب اسب چوبی

هیچ مردی هرگز نفهمیده بچه‌دار شدن چه بر سر زن می‌آورد و آدم چقدر باید از خودش بگذرد فقط به بهای این‌که کسی صدایش بزند مامان.

مامان و خدایش تا ابد دست از سر من برنمی‌داشتند.

هر زنی به روش خودش بلد است غم و بدبختی‌اش را دور بزند. مامان با شستن و سابیدن. من با ترسیدن و هیچ کاری نکردن.

می‌داند زنی که نام مردی رویش هست اما دل مردی با او نیست از بچه سرراهی هم ترحم‌انگیزتر است؟

پول می‌تواند از دختری با سری پر از آرزوهای بزرگ، از دختری با چنان اعتمادبه‌نفس و جسارتی که گاه ترسناک می‌شد، بزدل توسری‌خورده‌ای بسازد شبیه من.

اتفاق که بیفتد ترسش هم می‌رود.

کسی چه می‌داند حرف هم می‌تواند زنی را بسوزاند درست مثل آب جوش و آهن تفتیده.

چقدر زندگی را سخت کرده بودم. چقدر از نداری و مستأجری و گرسنگی مثل سگ ترسیده بودم و بابت همین ترس به هر چیزی تن دادم، حتی به زندگی با مردی که دلش با من نبود.

دنیا پر از زنانی است که کسی دیگر را دوست دارند و با کس دیگری زندگی می‌کنند.