بریده‌هایی از کتاب خاطرات عشق از دست رفته

اثباتِ عشق بیش از بیان عشق ارزش دارد.

«درد، فقدان، سکوت ژرف و جراحاتْ خردمند را به صبوری می‌رساند.»

همه خود را منحصربه‌فرد می‌دانند و این ذهنیتْ اصلاً منحصربه‌فرد نیست.

از دو قاتل پرهیز کن: دلتنگی و امید. آن‌ها زمان حال را می‌کُشند.

ما جوانی خود را صرف آماده شدن برای زندگی می‌کنیم و پیری خویش را صرف به یاد آوردن زندگی سپری‌شده. با این کار زمان حال را که تنها زمان موجود است با افتادن در دو دام از دست می‌دهیم، دام آینده‌ای که هنوز نیامده است و دام گذشته‌ای که دیگر نیست. چه زمان ازدست‌رفته‌ای! یا بهتر است بگوییم: چه زمان حال ازدست‌رفته‌ای!

«درد، فقدان، سکوت ژرف و جراحاتْ خردمند را به صبوری می‌رساند.»

«سکوتْ محافظ آلام روحی است. انسان نمی‌تواند بر آلام روحی غلبه کند، مگر آنکه حرف بزند.»