
بریدههایی از کتاب صدای پنهان ذهن
۳٫۳
(۸)
ما خودمان را از همان فاصله و با همان روشنبینیای نمیبینیم که دیگران را میبینیم.
Raheleh Rezaei
ما به آن دردِ دورهایِ گفتوگوهای درونیمان نیاز داریم. چالش این نیست که کلاً از شرایط منفی دوری کنید؛ این است که نگذارید شیرهٔ وجودتان را تا ته بکشد.
حدیث بانو
رد سفر ذهنی در زمان شوید. راه دیگر برای فاصلهگرفتن و وسعتبخشیدن به زاویهدیدتان این است که فکر کنید یک ماه یا یک سال یا حتی بیشتر بعد از امروز چه احساسی خواهید داشت. به خودتان یادآوری کنید که در آینده برمیگردید و به هر اتفاقی که الان ناراحتتان کرده نگاه میکنید و بسیار کمتر از الان ناراحتکننده به نظر خواهد آمد. انجامِ این کار بر گذرابودنِ شرایط احساسیِ فعلیتان تأکید میکند.
حدیث بانو
ما یکسوم تا یکدوم عمرِ بیداریمان را در حال زندگی نمیکنیم.
درست همان قدر طبیعی که نفس میکشیم، از اینجا و اکنون «جدا میشویم»؛ مغزمان ما را به رویدادهای گذشته و داستانهای تخیلی و دیگر افکارِ عمیقِ درونی میبَرد. این گرایش آنقدر بنیادی است که اسم هم دارد: «حالتِ پیشفرض» ما.
Raheleh Rezaei
درمیانگذاشتنِ مکرر صدای درونی منفیمان با دیگران یکی از تناقضهای بزرگِ وِروِرهجادو و زندگی اجتماعی را پدید میآورد: ما افکاری که در ذهنمان هستند را برای شنوندگانِ همدلی که میشناسیم به زبان میآوریم چون دنبال حمایت آنها هستیم، اما انجام بیشازحد این کار، در نهایت کسانی را از ما دور میکند که بیشترین نیاز را به آنها داریم
Raheleh Rezaei
کسانی که بیشازحد خشمشان را تخلیهٔ میکنند و نادانسته اطرافیانشان را از خودشان گریزان میکنند، توانایی کمتری در حل مشکلات دارند. همین موضوع، پرکردنِ شکافی که در رابطهشان به وجود آمده را برایشان سختتر میکند و دور باطلی به وجود میآورد که ممکن است نتیجهای سمّی داشته باشد: تنهایی و انزوا.
Raheleh Rezaei
دو ویژگی رسانههای اجتماعی هست که نگرانکنندهاند وقتی انگیزهٔ شدیدی را در نظر بگیرید که ما برای پخشِ جریانهای فکریمان داریم: همدلی و زمان.
Raheleh Rezaei
در محیط آنلاین، ژستهای ظریفِ بدن، تغییراتِ نامحسوسِ حالتها و لحنها، و آهنگِ آواها که پاسخهای همدلانه را در زندگی روزانه آشکار میکنند، غایباند. در نتیجه، مغز ما از اطلاعاتی محروم است که در خدمتِ کارکرد اجتماعی حیاتیای است: جلوگیری از ستمگری و رفتار ضداجتماعی.
Raheleh Rezaei
به لطف دستگاههای هوشمندمان. رسانههای اجتماعی ما را قادر میسازند که بلافاصله بعد از پاسخ احساسیای منفی، با دیگران ارتباط بگیریم، قبل از این که زمان برایمان فرصتی را فراهم کند تا دربارهٔ احساسی که داریم یا کاری که قصد داریم انجامش دهیم دوباره فکر کنیم. به لطف قدرت اتصال در قرن بیستویک، درست در اوج شعلهوریِ درونی، درست وقتی صدای درونیمان میخواهد بلندگو دست بگیرد و عربدهکشی کند، میتواند.
پست میکنیم. توییت میکنیم. کامنت میگذاریم.
Raheleh Rezaei
شبیه وقتی که بیشازحد برای مدت طولانی و بهدفعات دربارهٔ مشکلاتتان با دیگران صحبت میکنید، پستهای بیشازاندازه احساسیتان دیگران را عصبانی و از شما گریزان میکند. این پستها هنجارهای ناگفته را نقض میکنند و کاربران آرزو میکنند کسانی که زیادازحد همهچیز را به اشتراک میگذارند، در میان دوستانِ دنیای واقعیشان به دنبال حمایت بگردند
Raheleh Rezaei
رسانههای اجتماعی این امکان را نیز به ما میدهند که خودمان به آنچه میخواهیم دیگران باور کنند دارد در زندگی ما اتفاق میافتد شکل بدهیم و انتخابهایمان دربارهٔ این که چه چیزی را پست کنیم میتواند آتش وِروِرهجادوی دیگران را برافروزد.
Raheleh Rezaei
پستکردنِ صحنههای پرزرقوبرق زندگیهایمان شاید باعث شود که ما احساس بهتری داشته باشیم، اما دقیقاً همین کار میتواند باعث شود که کاربرانی که پست ما را میبینند احساس بدتری پیدا کنند. علتش این است که همزمان که ما انگیزه میگیریم خودمان را به شکلی مثبت به دیگران ارائه دهیم، تحریک هم میشویم که خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. و شبکههای اجتماعی، سختافزار مقایسهٔ اجتماعی درون مغزمان را روی دنده پنج میگذارند.
Raheleh Rezaei
پژوهشها نشان میدهند که همان مدار مغزیای که وقتی فعال میشود که به کسی جذب میشویم یا مادههایی خواستنی را مصرف میکنیم (هر چیزی از کوکائین گرفته تا شکلات)، وقتی اطلاعاتی دربارهٔ خودمان را با دیگران به اشتراک میگذاریم هم فعال میشود. در نمونهای فوقالعاده جالب، یک پژوهش از عصبشناسانِ هاروارد که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد نشان داد که افراد ترجیح میدهند اطلاعاتی دربارهٔ خودشان را با دیگران به اشتراک بگذارند تا این که پول بگیرند. به بیانی دیگر، سرمستی اجتماعی شبیه سرمستیِ عصبی است، ضربهای لذتبخش برای گیرندههای دوپامین ما.
Raheleh Rezaei
میتوانیم فقط با فکرکردن، استرس فیزیولوژیکِ مزمنی بیافرینیم. و وقتی صدای درونیمان به این استرس دامن میزند، میتواند سلامتیمان را نابود کند.
Raheleh Rezaei
نداشتنِ شبکهٔ حمایت اجتماعیِ قدرتمند به همان اندازه از ریسکفاکتورهای مرگ است که کشیدنِ بیش از پانزده نخ سیگار در روز؛ بهعلاوه، از مصرف افراطی الکل، ورزشنکردن، چاقی یا زندگی در شهری با آلودگی بالا، خطرناکتر است.
Raheleh Rezaei
فقط چون نوع خاصی از ژنها را دارید دلیل نمیشود که آن ژنها واقعاً بر شما تأثیر بگذارند. چیزی که تعیین میکند ما که هستیم این است که آیا آن ژنها روشن شدهاند یا خاموش.
Raheleh Rezaei
فاصلهگرفتنِ زمانی به افراد کمک میکند نهتنها عوامل استرسزای بزرگی مثل ازدستدادن یکی از عزیزان را مدیریت کنند بلکه عواملی کوچکتر اما هنوز حیاتی مثل نزدیکشدن به مهلت مقرر انجام پروژههای کاری را نیز تحت کنترل بیاورند. و بهتر از همه این که این تکنیک فقط باعث نمیشود که احساس بهتری پیدا کنید؛ حتی با سرزنش کمتر و بخشش بیشتر، در روابط و مشاجرهها موفقتر عمل خواهید کرد و زندگی عاشقانهٔ شما نیز بهبود مییابد.
Raheleh Rezaei
فقط همین که از مردم بخواهیم برای پانزده تا بیست دقیقه دربارهٔ ناراحتکنندهترین تجربیات منفیشان بنویسند -که اگر دوست داشتند روایتی خلق کنند از این که چه اتفاقی افتاد- باعث میشود احساس بهتری پیدا کنند، کمتر به پزشک مراجعه کنند و عملکرد سیستم ایمنی بدنشان سالمتر باشد. با تمرکز روی تجربیاتمان از زاویهدید راویای که باید داستان خلق کند، ثبت خاطرات روزانه بین ما و تجربیاتمان فاصله میآفریند. احساس میکنیم که کمتر به آن تجربیات گره خوردهایم.
Raheleh Rezaei
پژوهشها نشان میدهند که باخودحرفزنی فاصلهگرفته باعث میشود مردم شرایط پراسترس را با اصطلاحاتی چالشمحورتر سبکسنگین کنند که آنها را قادر میسازد توصیههای انگیزهبخشِ «تو میتونی انجامش بدی» به خودشان بدهند بهجای این که در ذهنشان از آن شرایط فاجعه بسازند.
Raheleh Rezaei
حجم
۳۰۵٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۲
تعداد صفحهها
۲۰۰ صفحه
حجم
۳۰۵٫۶ کیلوبایت
سال انتشار
۱۴۰۲
تعداد صفحهها
۲۰۰ صفحه
قیمت:
۴۵,۰۰۰
تومان