بریده‌هایی از کتاب ازولفیا تا ساگوارو

«فراموشم مکن»، این گل را می‌شناسید؟ اسم فارسی ندارد، چون اصالتاً ایرانی نیست و نامش ترجمهٔ Forget me not است و از خانوادهٔ گل‌گاوزبان است. درمورد نام‌گذاری‌اش افسانه‌های مختلفی هست، مثلاً آلمانی‌ها می‌گویند: «خدا همهٔ گل‌ها را نام‌گذاری کرد و تنها یک گل کوچک بدون نام باقی ماند و به همین خاطر شروع کرد به گریه کردن و به خدا گفت: "فراموشم مکن". و خدا جواب داد: "همین نام تو خواهد بود."» ما هم همیشه باید این ذکر را بگیریم، «خدایا فراموشم مکن. سلاحی نداریم، جز همین محبت اندک. با همین نجاتمان بده.» «إِلَهِی لَمْ یکنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیتِک إِلَّا فِی وَقْتٍ أَیقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِک» خدایا من قدرتی ندارم که از معصیت بازگردم، مگر آنکه تو با محبتت بیدارم گردانی.