بریده‌هایی از کتاب حقیقت عظیم

فاطمهٔ زهرا (س) یک زن اسلامی است، زنِ در بالاترین طراز زن اسلامی، یعنی در حدّ یک رهبر، امّا همین زنی که از لحاظ فضایل و مناقب و حدّ وجودی میتوانست پیغمبر باشد، همین زن مادری میکند، همسری میکند، خانه‌داری میکند؛ ببینید اینها را باید فهمید. این فریفتگان غافلِ -انسان چه بگوید؟‌- حرفهای پوچ غربی‌ها، این قدر خانه‌داری را تحقیر نکنند. معنای خانه‌داری زن تربیت انسان است، معنایش تولید والاترین و بالاترین محصول و متاع عالم وجود است؛ یعنی بشر. خانه‌داری یعنی این.

میدان، میدان امتحان است؛ میدان کارِ تصادفی نیست؛ میدان امتیاز دادنِ بیخودی نیست. خدای متعال بیخودی به کسی امتیاز نمیدهد. این جوهر، این ارادهٔ قوی، این عزم راسخ، این گذشت و فداکاری در فاطمهٔ زهرا (س) کار را به آنجا میرساند که او سنگ الماسی میشود که همهٔ این چرخها بر روی آن میچرخد. دشوارترین چرخها را باید بر روی سخت‌ترین پایه‌ها و قاعده‌ها بچرخانند. این چرخ عظیم تاریخ اسلام و امتحانهای دشوار، در همان دوران کوتاه، بر روی دوش فاطمهٔ زهرا (س) بود. خدا او را انتخاب کرد و او توانست بشریّت را نجات دهد. فاطمهٔ زهرا (س) فرشتهٔ نجات انسانها در طول تاریخ است. برای همین هم هست که ائمّه (ع) این قدر برای آن بزرگوار تکریم و حرمت قائلند و نسبت به او اظهار خشوع میکنن

زن جانش را فدا میکند برای اینکه حکومت به نااهل نرسد. اگر فاطمهٔ زهرا (س) زنِ امیرالمؤمنین (ع) هم نبود، قضیّه همین بود؛ از شوهرش دفاع نمیکرد از زمامدار به‌حق دفاع میکرد. مسئلهٔ زن و شوهری نیست؛ مسئلهٔ دخترعمو پسرعمویی نیست؛ مسئلهٔ دوستی و رفاقت نیست؛ مسئلهٔ وظیفه است؛ مسئلهٔ هدف است.

یک عدّه‌ای به عنوان دفاع از حقوق زن حرفهایی میزنند که نه فقط احترام به زن نیست [بلکه] تضعیف زن است؛ داخلی‌های خودمان را میگویم؛ وَالّا در فرهنگ غربی اروپایی که این کارها به احتمال زیاد و به احتمال نزدیک به یقین، توطئهٔ صهیونیست‌ها است که اصلاً میخواهند جامعهٔ بشری را به هم بزنند و به هم بریزند؛ زن را به صورت یک متاع مایهٔ التذاذ مرد قرار بدهند؛ اینکه توطئهٔ آنها است

این زن جوان یک بار به شوهرش نگفت بابا خسته شدیم؛ یک بار نگفت بس است؛ یک بار نگفت من هم دل دارم. و این بسیار باعظمت است. یک بار خم به ابرو نیاورد؛ یک بار رو تُرُش نکرد؛ و من میگویم گرمی سخن و گرمی پذیرش زهرا (س) موجب آن بوده است که امیرالمؤمنین (ع) گرم‌تر و مصمّم‌تر بشود و جهاد علی تکمیل شد به جهاد زهرا (س).

حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مد) حضرت فاطمهٔ زهرا (س) را «معمّای ناگشودهٔ ذهن بشر و معارف بشری» معرّفی میکنند.

اوّل‌انقلابی شیعه، فاطمهٔ زهرا (ع)، دختر پیغمبر (ص) است

«قُل لا اَسئَلُکُم عَلَیهِ اَجرًا اِلَّا المَوَدَّةَ فِی القُربی»؛ مودّت این خانواده. مودّت یعنی همبستگی، همدلی، همراهی و همکاری؛ این معنای مودّت است.

مقام آن بزرگوار به گونه‌ای است که علمای بزرگ مسلمین و صاحبان فکر و نظر، بحث میکردند که «آیا زهرای اطهر (س) بالاتر است یا علی‌بن‌ابی‌طالب (ع)‌؟» این، کم مقامی است که بزرگان اسلام بنشینند، یکی بگوید «زهرا بالاتر است» و یکی بگوید «علی بالاتر است»!؟ این، خیلی مقام است!

امروز راه علی و فاطمه و ائمّه همان راه امام خمینی است. اگر کسی این را نداند و نفهمیده باشد، باید در بصیرت خودش تجدید نظر کند. هر چه داریم باید در راه اینها خرج کنیم. این، آن چیزی است که این علقه را معنا میبخشد.

ما باید بدانیم که اگر فاطمهٔ زهرا (س) امروز در بین ما ظاهر میشدند و یک ساعت، دو ساعت و یا یک روز در بین مردم می‌آمدند، ما را به چه چیزی امر میکردند؟ انگشت اشاره به کدام راه از راه‌هایی که در مقابل ما گشوده است، دراز میکردند و به ما میگفتند که از این راه بروید؟ ما باید آن را دنبال کنیم و در تبیین و تعلیم و معرفتی که میخواهیم به مستمع بدهیم، آن را ملاحظه کنیم و نیاز زمان را پُر کنیم.

یک جمله دربارهٔ این بزرگوار مطرح کنم، تا ان‌شاءالله برای همهٔ زندگی‌مان، بخصوص برای این ایّامِ تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز، راهگشا باشد. آن جمله این است که بعد از مقامات معنوی و مراتب روحانی فاطمهٔ زهرا (س)-که ماها قادر نیستیم آنها را درست بفهمیم- خصوصیّت عملی آن بزرگوار این بود که در همهٔ شرایط، تسلیم محض حکم الهی و راه خدا بود. همین تسلیم محض بود که در طول تاریخ اسلام، از این بزرگوار یک مجاهد بی‌نظیر و یک پرچم مظلومیّت و حقّانیّت به وجود آورد.

اگر ما توانستیم در زمینهٔ زن و خانواده و مادر و همسر، درست فکر کنیم، درست تصمیم بگیریم و درست عمل کنیم، بدانید که آیندهٔ این کشور تضمین شده است.

دربارهٔ صدّیقهٔ طاهره فاطمهٔ زهرا (س) جهان اسلام مخصوصاً مردم شیعه احتیاج دارند که اطّلاعاتی بیشتر از آنچه که دارند کسب کنند. و این بدان علّت است که فاطمهٔ زهرا (س) یک نمونه است. این عمر زودگذر و کوتاه، این هجده سال، مخصوصاً دوران بعد از ازدواج که نُه سال هم بیشتر طول نکشیده و در هجده سالگی این بانوی عظیم‌الشّأن با یک دنیا افتخارات، با یک دنیا آموزش عملی، جهان را وداع گفته است، گویی این مدّت کوتاه و زودگذر اصلاً برای این بود که بشریّت یک درسی بگیرد؛ نه فقط زنها درس بگیرند، مسلمانها درس بگیرند؛ و نه فقط مسلمانها از آنها درس بگیرند، انسانهای مسلکی و هدفی و ایده‌دار در همه جای عالم درس بگیرند. یک زندگی عجیبی است.

امیرالمؤمنین (ع) فرمود: یا عَلِیُّ اَنتَ قائِدُ المُؤمِنینَ اِلَی الجَنَّةِ یَومَ القیامَةِ وَ فاطِمَةُ تَقودُ المُؤمِناتِ اِلَی الجَنَّة یَومَ القیامَة؛ یعنی در روز قیامت، امیرالمؤمنین (ع)، مؤمنین و مردان مؤمن را به سوی بهشت هدایت میکند و فاطمهٔ زهرا (س)، زنان مؤمن را به بهشت الهی راهنمایی میکند؛ عِدل امیرالمؤمنین (ع)، همپایه و هم‌سنگ امیرالمؤمنین (ع).

زن مسلمان نمیتواند یک زن کامل و یک مسلمان کامل باشد در حالی که آن بُعد خانه‌آرایی و ادارهٔ کانون خانواده را ما در او ندیده بگیریم؛ نمیشود. اصلاً ظرافت قضیّه در مورد زن همین است که در خصلتها و ویژگی‌های او یک سری اضداد وجود دارد که همهٔ آنها باید رشد خودشان را در جهت تکامل بکنند و این جز در انسان مسلمان و زن مسلمان امکان‌پذیر نیست؛ اهمّیّت قضیّه این است.

دوران ازدواج این زن جوان، نُه سال طول کشیده [است] و تمام این نُه سال شوهر جوان و محبوبش در میدانهای جنگ بوده و این دختر جوان یک بار به شوهرش نگفته آخر تا کِی؟ و این جهاد بسیار بزرگی است؛ بسیار جهاد عظیمی است. نه فقط به شوهرش نگفته تا کِی؟ [حتّی به او نگفته] پس کِی به خودمان؟ به فرزندانمان؟ به خانه‌مان؟ به محبّتمان [میرسیم]؟ و آن محبّت بی‌آلایش [را نشان داده].

یک بُعد دیگر در زندگی فاطمهٔ زهرا (س) هست که اگر ما همهٔ آن ابعاد دیگر را فراموش کنیم این بُعد خود نمایشگر شخصیّتی بس عظیم و بسیار باشکوه و فوق‌العاده باعظمت است و آن جهاد فاطمهٔ زهرا (س) است؛ جهاد. از جهاد فاطمهٔ زهرا (س) چه میدانید؟

زن اگر در هر میدانی پشتیبان مرد باشد، نیروی مرد به چندین برابر میرسد

خون حضرت فاطمه (س)؛ وسیلهٔ بقای اسلام علی (ع) نرفت بعد از شهادت فاطمهٔ زهرا (س) شمشیر بکشد، در مقابل مدّعیان بِایستد، بگوید عزیز مرا از من گرفتید، با شما میجنگم؛ نه، علی آن بندهٔ برگزیدهٔ شایستهٔ خدا، آن جویبار پیوسته به سرچشمهٔ وحی و رسالت، میداند که فاطمه چرا کشته شد؛ میرود تا هدف فاطمه را تعقیب کند. خون فاطمه یک وسیله است، نه یک هدف؛ خود فاطمه هم یک وسیله است، خود امیرالمؤمنین (ع) هم یک وسیله است. همه وسیله و مقدّمهٔ اسلامند. علی از قبرستان که بیرون می‌آید، احساس میکند که اگر بخواهد نهال نوپای ریشه‌نبستهٔ اسلام در مزرعِ تاریخ بشر بماند و پایدار باشد، باید این خطّ‌مشی را انتخاب کند. آن خطّ‌مشی را شناخت و صبورانه تعقیب کرد؛ ۲۵ سال یک جور و ۵ سال یک جور؛ [یعنی] ترویج دین و هر چه زمان اقتضا کند. ما باید از علی درس بگیریم.

همهٔ برجستگی‌هایی که برای یک زن در اسلام تصوّر میشود، در «زهرا» جمع است. و اگر کسی میخواهد بداند که زن مسلمان از چه ابعادی در زندگی شخصی و اجتماعی و خانوادگی باید برخوردار باشد، میتواند به زندگی فاطمهٔ زهرا (س) نگاه کند.

گاهی کلمات مدح‌آمیزی از ائمّه (ع) پشت سر هم می‌آوریم که نه درست مستمع به عمق این کلمات میرسد، نه با فهمیدن آن کلمات چیزی بر معرفت او اضافه میشود. اینها ارزش چندانی ندارد. امّا گاهی مدّاحی که شعر میخواند، درس فاطمهٔ زهرا (س)، درس امیرالمؤمنین و درس امام حسین (ع) را به ما منتقل میکند؛ در نتیجه راه ما روشن میشود. این بسیار ارزش دارد.

رسول اکرم به دخترش فاطمهٔ زهرا (س) که معصوم است از گناه و بزرگ‌ترین زن تاریخ است و یکی از بزرگ‌ترین انسانهای تاریخ است، میفرماید که «یا فاطِمةُ! إِنَّنی لَن أُغنیَ عَنکِ مِنَ اللهِ شَیئا»؛ من در روز قیامت به درد تو نمیخورم؛ خیال نکنی که چون تو دختر من هستی، روز قیامت خدای متعال به تو یک لطف و تفضّل بیشتری خواهد کرد؛ نه، هر کاری که خودت کردی آن مهم است

از جهاد فاطمهٔ زهرا (س) چه میدانید؟ بنده بگویم خیلی چیزها شنیدید از جهاد فاطمهٔ زهرا (س) با نام اشتباهی. کمتر کسی است در عالم تشیّع که مبارزات فاطمهٔ زهرا (س) را نداند. با نام دیگری می‌شناسد و همان نام دیگر است که اثر سازنده و آگاهگر این مبارزات را خنثی کرده است. آنچه شنیدید مبارزه است. از مبارزات [ایشان در] دوران زندگی پدرش چیز فراوانی نمیدانیم؛ خیلی اطّلاعی نداریم. فقط همین قدر اطّلاع داریم که دوران ازدواج این زن جوان، نُه سال طول کشیده [است] و تمام این نُه سال شوهر جوان و محبوبش در میدانهای جنگ بوده و این دختر جوان یک بار به شوهرش نگفته آخر تا کِی؟ و این جهاد بسیار بزرگی است؛ بسیار جهاد عظیمی است. نه فقط به شوهرش نگفته تا کِی؟ [حتّی به او نگفته] پس کِی به خودمان؟ به فرزندانمان؟ به خانه‌مان؟ به محبّتمان [میرسیم]؟ و آن محبّت بی‌آلایش [را نشان داده]. آن محبّتی که بعد از رحلت زهرا (س)، امیرالمؤمنین (ع) را به اشک و زاری وادار کرد شوخی نبود.

ضدّ انقلاب امروز در هر جایی که هست، یکی از هدفهایش تشیّع است، معارف شیعه است، نقاط و مراکز اساسی شیعه است، آن نورانیّتهای شیعه است. توجّه بکنید عزیزان من! نکند ضدّ انقلابی که نه اهل‌بیت را دوست دارد، نه اهل‌بیت را می‌شناسد، نه اصلاً از دشمنانشان تبرّی و برائتی دارد -ضدّ انقلاب است دیگر؛ کسانی که اصلاً با اسلام و با خدا و با دین هیچ گونه ارتباطی ندارند و گذشته‌شان هم همین را نشان میدهد- بیایند به نام تشیّع یا به نام برائت از دشمنان فاطمهٔ زهرا (س) کاری بکنند که شما را در محاصره بیندازند و پیام اسلام را محدود کنند؛ قصدشان این است.

من احساس میکنم به فضل پروردگار و به برکت فاطمهٔ زهرا (س) امروز دنیای اسلام دارد از نور فاطمهٔ زهرا (س) پُر میشود. در داخل کشور شما نگاه کنید در این چند ساله، ببینید نام این بزرگوار چطور دارد روزبه‌روز در این کشور زیاد میشود، عشق به این بزرگوار چطور دارد در دلها روزبه‌روز جوشان‌تر میشود. چطور شعار «یا زهرا» دارد در آفاق این مملکت همه جا طنین می‌اندازد! چه زمانی این جوری بود؟ من هر چه نگاه میکنم، میبینم در داخل کشور و در دنیای اسلام -در دنیای اسلام هم البتّه ضعیف‌تر ولی همین جور است- روزبه‌روز چهرهٔ دختر پیغمبر (ص) شناخته‌تر و منوّرتر و این خورشید دارد از زیر ابر بیرون‌تر می‌آید. اسم این بزرگوار «زهرا» است؛ زهرا یعنی درخشنده، یعنی درخشان؛ دارد میدرخشد، روزبه‌روز درخشان‌تر خواهد شد و به فضل پروردگار این درخشش ادامه پیدا خواهد کرد تا متّصل بشود به درخشش فرزندش مهدی موعود (ع).

چرا مسئلهٔ گریه -گریهٔ حساب‌شده، گریهٔ درازمدّت و طولانی- در خاندان پیامبر (ص) اتّفاق افتاد؟ یکی گریهٔ حضرت زهرا (ع) است، دختر پیغمبر (ص) که به یک شکل خاصّی گریه کرده و وضع را به گونه‌ای فراهم آورده که رقبا و مخالفین از آن گریه احساس خطر کردند...

انقلاب شیعه از زهرا (ع) شروع شد. اوّل‌انقلابی شیعه، فاطمهٔ زهرا (ع)، دختر پیغمبر (ص) است

در طول تقریباً این ده سالی که با هم -نُه سال یا ده سال‌- زن و شوهر بودند تا آخر عمر حضرت زهرا (س)، بارها به جنگ رفت؛ شاید بشود گفت در صدی‌نودِ جنگهای پیغمبر (ص)-که پیغمبر (ص) شصت هفتاد جنگ کرده در این چند ساله- این مرد جوان، شمشیربه‌دست، پیشاپیش همه، تقریباً در همهٔ این جنگها -مگر چند مورد- شرکت داشت؛ یعنی به قول امروزی ماها دائماً در جبهه بود؛ این شوهر جوان غالباً در جبهه بود؛ [وقتی] برمیگشت و یک جنگ دیگر شروع میشد، باز اوّل کسی که میرفت او بود، اوّل داوطلب، او بود؛

پایهٔ تمدّن امروز اروپایی، همان فرهنگ رومی است. یعنی امروز آنچه که بر سر تا پای فرهنگ اروپایی و غربی و به تبع آنها فرهنگ آمریکایی و خرده‌ریزهای غرب حاکم است، همان اصول و خطوطی است که در امپراتوری روم وجود داشته؛ همانها است که امروز ملاک و معیار است. آن زمان هم زنان را به بالاترین مقام میرساندند، احترامشان میکردند و به آرایشها و زیورها تزیینشان میکردند؛ امّا برای چه؟ برای اشباع یکی از خاکی‌ترین و مادّی‌ترین خصلتهای بشری در مرد! این، چقدر توهین و چقدر تحقیر نسبت به انسان و نسبت به جنس زن است! در ایران هم عیناً همین طور بود. از حرم‌سراهای پادشاهان ساسانی مطالبی شنیده‌اید. حرم‌سراداری یعنی چه؟ حرم‌سراداری یعنی همان اهانت به زن