بریده‌هایی از کتاب حتا شبیه خودم زندگی نکرده ام

شنیده‌ام ‫موی بلند زنان عاشق را زیباتر می‌کند ‫برای همین است ‫که موهایم را کوتاه کرده‌ام ‫این وصله‌ها ‫به آغوش تنهای من نمی‌چسبد

گفتی تنها نیستی راست بود جمعیتی در من تو را صدا می‌زد

تو آمدی و تنهایی‌ام کامل شد

‫من هیچ‌وقت شبیه هیچ‌کس... ‫حتا شبیه خودم زندگی نکرده‌ام

هر طور فکر کنی راهی نمانده است مثل سربازی در میدان مین که از هر طرف برود مُرده است

شنیده‌ام موی بلند زنان عاشق را زیباتر می‌کند برای همین است که موهایم را کوتاه کرده‌ام این وصله‌ها به آغوش تنهای من نمی‌چسبد

نامردها مشت‌شان از قلب‌شان بزرگ‌تر است.

پشت‌سرم جای آب ‫حرف می‌پاشیدند

زن بود و ‫شانه‌هایش ‫زیر بار حرف‌های سنگین ‫خسته بود ‫آن‌قدر که می‌توانست ‫سال‌ها بخوابد و ‫بوی جنازه‌ای بلند نشود

‫سفر ‫تنهایی را از شهری به شهر دیگری می‌برد

دو ابر در شمال و جنوب آسمان به یک اندازه باریدند هواشناسی دلیل این حادثه را دلتنگی نامید.

وقتی در خانه نیستی آتش زلزله و حتا بادی که به پنجره می‌کوبد وحشت‌زده‌ام می‌کند می‌ترسم هیچ راه فراری به آغوش تو نباشد

زن بود و شانه‌هایش زیر بار حرف‌های سنگین خسته بود آن‌قدر که می‌توانست سال‌ها بخوابد و بوی جنازه‌ای بلند نشود

آن‌قدر برای تو می‌میرم که هربار صدایم بزنی جانم از دهانم بیرون بیاید

خنده برای تو از دارو واجب‌تر است

آزادی ‫برای کسی که سال‌ها ‫با میله‌میلهٔ سلولش ‫نفس کشیده است ‫یعنی حبس ابد!

آن‌قدر برای تو می‌میرم ‫که هربار صدایم بزنی ‫جانم از دهانم بیرون بیاید

خوانندهٔ عزیز ‫با احتیاط کتاب مرا ورق بزن ‫تمام عاشقانه‌هایم درد می‌کنند.

همیشه آن‌که عاشق‌تر است ‫زودتر می‌میرد

یادم نبود نامردها مشت‌شان از قلب‌شان بزرگ‌تر است.

باید مثل یک مرد حرفت را توی صورتم می‌زدی باید حرف می‌زدی می‌زدی / طوری که در گوش‌هایم بپیچد «دوستت ندارم» کُشنده‌ترین جمله‌ای‌ست که اگر از دهانت می‌پرید یکی یکی خاطراتم سقوط می‌کرد.

از من تنها لبخندی برای توست که آن‌قدر نیامدی تا بر اسکلت لب‌هایم ماسید

تو هیچ‌وقت یادت نمی‌آید چگونه ایستادم رودرروی دوروبرم و طناب پوسیدهٔ زندگی‌ام را انداختم گردن هر کسی که مرا در آغوش چاه می‌دید ــ اطرافیانم همه اعدام شدند ـ

آزادی برای کسی که سال‌ها با میله‌میلهٔ سلولش نفس کشیده است یعنی حبس ابد!

شنیده‌ام موی بلند زنان عاشق را زیباتر می‌کند برای همین است که موهایم را کوتاه کرده‌ام این وصله‌ها به آغوش تنهای من نمی‌چسبد

بی‌هیچ سیاستی معشوق سیاسی‌ام را دوست دارم این را بدون شکنجه از دهانم بیرون کشیدند عاشقانه‌های دیگری هم تهِ حنجره‌ام پنهان بود اگر دندان‌هایم خرد نمی‌شد با لبخند اعتراف می‌کردم.

امروز مرا محاکمه کردند نام تو کافی بود تا به تمام جرم‌های نکرده اعتراف کنم

آهای زندگی که در را به روی آغوش‌های‌مان بسته‌ای مرگ لولایی‌ست که یک روز استخوان‌های‌مان را به‌هم چفت خواهد کرد