بریده‌هایی از کتاب فرزندپروری به شیوه دانمارکی

فضا دادن به کودک و اهمیت دادن به منطقه میانی رشد، باعث می‌شود که کودکان در مرکز کنترل درونی‌شان احساس توانایی و اعتمادبه‌نفس داشته باشند. زیرا به این ترتیب احساس می‌کنند که خودشان در مقابل چالش‌های رشدی‌شان مسئول هستند. کودکانی که والدین‌شان بیش از حد آنها را به جلو هل می‌دهند و یا باز می‌دارند، در معرض خطرقرار گرفتن در مرکز کنترل خارجی هستند، زیرا این خودشان نیستند که پیشرفتشان را کنترل می‌کنند بلکه این عوامل خارجی هستند که این کار را انجام می‌دهند و به این ترتیب اعتمادبه‌نفس آنها متزلزل می‌شود.

افزایش خودآگاهی و گرفتن تصمیمات آگاهانه نسبت به عمل و عکس‌العمل‌هایمان، اولین قدم‌ها برای ایجاد تغییرات مثبت در زندگی است. این‌گونه می‌توانیم والدین بهتر و انسان‌های بهتری باشیم و به این ترتیب میراث درستی برای نسل آینده برجا می‌گذاریم

"ما طوری از بازی کردن صحبت می‌کنیم که گویا نوعی رهایی از یادگیری است، اما برای کودکان بازی یک یادگیری جدی است."

فضا دادن به کودکان برای یادگیری و رشد هسته فلسفه فرزندپروری به روش دانمارکی، مفهومی به نام "محدوده میانی رشد" است که اولین بار توسط لو ویگوتسکی، رواشناس روسی در زمینه رشد، معرفی شد که معنایش این است که هر کودک به فضای کافی احتیاج دارد تا یاد بگیرد و در حیطه‌هایی که برایش مناسب هستند، رشد کند و در این راه در حد نیاز از کمک دیگران استفاده کند. تصور کنید که به کودکی کمک می‌کنید تا از کنده درختی بالا برود. در ابتدا اگر لازم باشد دستش را می‌گیرید ولی بعد از آن با یک انگشت به او کمک می‌کنید و در آخر، وقتی زمانش فرا برسد او را رها خواهید کرد.

ارتباط مستقیم مثبتی بین سطح بازیگوشی کودکان و توانایی‌شان در سازگاری وجود دارد. هر چه کودکان بیشتر بازی کنند، بهتر می‌توانند مهارت‌های اجتماعی را فرا بگیرند و در محیط اجتماعشان مشارکت داشته باشند و به این ترتیب قدرت سازگاری بیشتری خواهند داشت. این موضوع محققان را به این نتیجه رساند که بازی کردن تأثیر مستقیمی بر روی مهارت‌های تطبیقی کودکان در زندگی دارد.