بریده‌هایی از کتاب سه خواهر

همه‌مان از یاد می‌رویم. سرنوشتمان همین است.

همهٔ آن چیزهایی که حالا به نظرمان جدی و مهم و پرمعنی می‌آیند یک روزی فراموش می‌شوند  یا به‌هرحال از اهمیت می‌افتند.

خیلی احتمال دارد که در آینده، این زندگی که ما امروز می‌کنیم عجیب و ناجور و احمقانه و کثیف و شاید حتی فاسد به نظر بیاید... توزنباخ: از کجا معلوم؟ به همین اندازه هم امکانش هست که نسل‌های آینده زندگی ما را در سطح خیلی بالاتری بدانند و از ما با احترام یاد کنند

ما خیلی چیزها می‌دانیم که فایده‌ای ندارد.

چقدر عجیب است وقتی خودمان را عاجز می‌بینیم از اینکه حدس بزنیم چه چیزهایی را در آینده بزرگ و مهم می‌دانند و چه چیزهایی را ناچیز و مسخره.

زندگی گذشته‌مان را درست مثل یک چرک‌نویس دور می‌انداختیم، و بعدش زندگی دیگری را، مثل یک پاک‌نویس شروع می‌کردیم. اگر این‌طور می‌شد، فکر می‌کنم چیزی که بیش از همه لازم داشتیم این بود که خودمان را تکرار نکنیم.