بریده‌هایی از کتاب آکورد

بعضی خانواده‌ها با سخت‌گیری بیش از حد دروغگوهایی رو تحویل جامعه می‌دن که از بدی تغذیه می‌کنن و در نهایت تبدیل به هیولا می‌شن

یاد گرفته بودم که بجنگم، حتی اگر خالی بودم. برای خالی بودن هم بجنگم. چون فهمیده بودم انسان درست زمانی می‌میرد که دیگر نجنگد! روح که بمیرد دیگر جسم به هیچ دردی نمی‌خورد، حتی اگر قلبی برای تپیدن داشته باشد.

«یه روزایی فکر می‌کردم اگه به یه نفر محبت کنی دوست داره، ولی حالا بعد از چند سال زندگی کردن فهمیدم آدما رو محبت ما متوهم می‌کنه!

هرکسی که به مرگ طبیعی جانش را از دست می‌دهد نمی‌تواند قاتل داشته باشد؟ کاش آدم‌ها فرصت این را داشتند که قبل از مرگ بنویسند از آدم‌هایی که به مرور باعث مرگ احساساتشان شده‌اند.