بریده‌هایی از کتاب پترزبورگ

زندگی نیز خود سربی‌رنگ است. چه خوب بود خورشید برای ابد در این‌جا ماندگار می‌شد!

من چگونه می‌توانم بدون دلشکسته‌شدن و تأثر خود را از دنیای باشکوهی که تخیلم باشد رها کنم، حفظ این دنیا یا دفن آن، هزاران بار دلشکسته‌ترم می‌کند. کافکا

غرب، ابرقدرت منطق، ساماندهی، مکانیزه‌سازی است، و شرق، اغتشاش رمزگونه، خشونت و بیم و هراس مطلق...

نیکولا آپولونویچ تازه موفق شده بود از مسائل پیش پا افتادهٔ خانوادگی و گرداب حماقت‌هایی که دنیا و زندگی نامیده می‌شد، رهایی یابد که پوچی‌گری از نو به مغزش یورش برد.

من، نه که با شما،‌ بلکه با خودم حرف می‌زنم. مخاطب من، نیستی است. با دیوارها و دیرک‌ها حرف می‌زنم. به اندیشه‌های بقیه گوش نمی‌دهم. جز آن چیزی را که به خودم مربوط است نمی‌شنوم. مقاومت می‌کنم. انزوا تهدیدم می‌کند. تمام روزهای هفته خودم را زندانی کرده و سیگار می‌کشم.

رفقایم، با نوشته‌ها و گفته‌هایشان حق دارند مرا به باد استهزا بگیرند می‌دانید که من بورژوا هستم، و به دیگر سخن دموکرات. پوشکین

«روسیه دشت یخ‌زده‌ای است که گرگ‌ها در آن تاخت‌وتاز می‌کنند.»