بریده‌هایی از کتاب سفر الماس (جلد هفتم)

پرتغالی‌ها که سال‌ها پیش از انگلستان مناطقی را در جنوب هند تصرف کرده بودند، ملکه الیزابت را «پادشاه ماهیگیران» و «رهبر کشوری بی‌ارزش» می‌نامیدند. در آن سال‌ها کف اتاق‌های کاخ ملکه مانند بسیاری از خانه‌های انگلستان با علف پوشیده شده بود و از فرش یا هر پوشش دیگری در آن‌ها خبری نبود. تنها تفاوت کاخ ملکه با خانه‌های دیگر آن بود که گاهی اوقات کف اتاق‌های او با علف خوشبو و گاهی وقت‌ها با گل تزئین می‌شد. مدت‌ها طول کشید تا انگلستان به ثروتی دست پیدا کند که پادشاه بتواند فرش‌ها و قالیچه‌های ایرانی را در اتاق‌هایش پهن کند و از علف‌های تر و خشکی که جانورانی در میان آن‌ها می‌لولیدند آسوده شود.

انگلیسی‌ها در یکی از گذرگاه‌های دریایی در کمین پرتغالی‌ها نشستند و همین که ناوگان آن‌ها نزدیک شد حمله را آغاز کردند. پرتغالی‌ها که غافلگیر شده بودند تسلیم شدند، کشتی‌هایشان به دست انگلیسی‌ها غارت شد و تمام انبارهایشان که انباشته از فلفل بود به تاراج رفت. نخستین کاروان تجاری کمپانی هند شرقی با فلفل‌هایی که از پرتغالی‌ها دزدیده بود در هشتم ماه می ۱۶۰۳ میلادی به لندن رسید. وزن این فلفل‌ها ۴۶۸, ۱۸۲ کیلو بود که در بازار لندن با قیمت خوبی به فروش رسید و «جیمز اول» پادشاه انگلستان که جانشین ملکه الیزابت شده بود به ناخدا لنکستر لقب «سِر» اعطا کرد.

جنگ پلاسی، آغاز حکومت رسمی انگلستان در هند به شمار می‌رود. جنگی که در آن انگلیسی‌ها نخست از اختلاف هندوها با مسلمانان و سپس از اختلاف درباریان بنگال بهره بردند و به پیروزی رسیدند.