بریده‌هایی از کتاب کیلمنی باغ میوه

هرچی قراره بشه می‌شه و هرچی قرار نیست اتفاق بیفته، گاهی پیش می‌آد.

فهمید که یک مرد چقدر می‌تواند رنج بکشد و درعین‌حال، به کار و زندگی ادامه دهد. به نظرش آمد جسمش همچون ماشینی است که به‌طور خودکار حرکت می‌کند و حرف می‌زند، درحالی‌که روح رنج‌کشیده‌اش که از درون سرکوب شده بود' متحمل دردی شد که تأثیرش را تا ابد بر او گذاشت

این نسیمی بود که از خیلی‌چیزها آواز سر داده بود، اما آنچه برای هر شنونده می‌خواند، تنها همان چیزی بود که در قلب آن شنونده بود.

خدا به داد آدمی برسد که هرگز چنین رؤیاهایی در سر نداشته است، کسی که هنگام ترک دانشگاه، اکنون دیگر سرشار از قصرهای سربه‌فلک‌کشیده و مالک بسیاری از املاک وسیع اسپانیا نیست، بلکه شرافتش را از دست داده است.

اگه مردم کمی بیشتر نگران بچه‌های متولدنشده‌شون می‌شدن، حداقل تا حدی که از نظر جسمی، روحی و اخلاقی، میراث مناسبی براشون فراهم می‌آوُردن و بعد از تولدشون دیگه دست از نگرانی‌شون برمی‌داشتن، این دنیا جای بسیار بهتری برای زندگی بود

رؤیاهای دوران جوانی می‌گفت که شاید به‌طور کامل محقق نگردند، اما ارزش این را دارند که تمامی‌شان را در سر داشت.