بریده‌هایی از کتاب قمارباز

اصیل‌زاده، حتا اگر همهٔ ثروتش را هم ببازد، نباید خم به ابرو بیاورد. پول دربرابر شأن و مقامش باید چنان بی‌ارزش باشد که برای ازدست‌دادنش اهمیتی قایل نشود و نگرانی‌ای به خود راه ندهد.

اصیل‌زاده، حتا اگر همهٔ ثروتش را هم ببازد، نباید خم به ابرو بیاورد. پول دربرابر شأن و مقامش باید چنان بی‌ارزش باشد که برای ازدست‌دادنش اهمیتی قایل نشود و نگرانی‌ای به خود راه ندهد.

آرزو می‌کردم پیشم بیاید و بگوید: «خوب می‌دانی که دوستت دارم» و حتا اگر این فکر دیوانه‌وار عملی نباشد، آن‌وقت... چه آرزویی باید داشته باشم. آیا می‌دانم چه آرزویی دارم؟ سرگردانم؛ همهٔ آن‌چه می‌خواهم این است که تمام عمر و برای همیشه کنار او، در هاله‌اش و در درخشندگی‌اش بمانم. بیش‌از این دیگر چیزی نمی‌دانم. آیا می‌توانم از او دور شوم؟

با لحنی خشک و به‌طرز خاصی توهین‌آمیز گفت: چرا باید مجبورتان بکنم خودتان را از بالای کوه شلان گنبرگ توی پرتگاه بیندازید؟ این کار کاملا بیهوده است. با هیجان فریاد زدم: تحسین‌آمیز، شما به‌عمد جای کلمهٔ تحسین‌آمیز، «بیهوده» را به‌کار بردید که مرا ازپا درآورید. می‌دانم در ذهن‌تان چه می‌گذرد. گفتید بیهوده. اما لذت و قدرتی مطلق، بی‌حد و اندازه، حتا اعمال‌کردن به یک مگس، نه‌تنها یک لذت، بلکه گونه‌ای حظ‌بردن است. بشر ذاتاً مستبد و خودکامه است: دوست دارد دیگران را رنج بدهد. شما هم سوای چیزهای دیگر، این کار را دوست دارید.

انگار می‌خواهد به من بفهماند: «هیچ اهمیتی به احساس‌هایت نسبت به خودم نمی‌دهم و برای هر حرفی که به من بگویی یا هر احساسی که نسبت به من داشته باشی، پشیزی ارزش قایل نیستم.»

می‌داند که دیوانه‌وار دوستش دارم، حتا اجازه می‌دهد این احساسم را به او ابراز کنم

راست است که آدم دلش می‌خواهد بهترین دوستش را، خوار و خفیف دربرابرش ببیند: دوستی بیش‌تر وقت‌ها بر پایهٔ تحقیر و سرافکندگی استوار است، این حقیقتی است قدیمی که همهٔ آدم‌های هوش‌مند با آن آشنا هستند

حاضر بودم نیمی از عمرم را بدهم که بتوانم خفه‌اش کنم! قسم می‌خورم اگر برایم امکان داشت خنجر تیزی را آهسته آهسته در سینه‌اش فروبرم، به‌گمانم خیلی لذت می‌بردم.

از من می‌پرسید چرا به پول احتیاج دارم. چه پرسش عجیبی! پول... همه‌چیز است!

همه‌جا شما در نظرم هستید و بقیهٔ چیزها برایم هیچ اهمیتی ندارند. چرا و چگونه دوست‌تان دارم، نمی‌دانم.

از موضوعی باورنکردنی اطلاع دارید؟ هرروز «بیش‌تر» دوست‌تان دارم، بااین‌همه این عشق یک‌طرفه و کم‌وبیش ناممکن است.

به‌طور خلاصه از او متنفر بودم.