بریده‌هایی از کتاب درد سنگ

باید قبل از رفتن به جهنم با خدا حرف می‌زد و به‌اش می‌گفت که اگر خودش آدمی را یک جور خاصی آفریده، دیگر نباید انتظار داشته باشد طرف مثل آدم دیگری رفتار کند.

عشق اگر سرِ آمدن نداشته باشد، نه تخت‌خواب افاقه می‌کند نه حتی مهربانی و خوش‌رفتاری.

در هر خانواده‌ای همیشه یکی هست که جور همه را می‌کشد تا تعادل بین نظم و بی‌نظمی حفظ شود تا دنیا از حرکت نایستد.

واقعاً ما دربارهٔ دیگران چه می‌دانیم، حتی دربارهٔ آدم‌هایی که از همه به ما نزدیک‌ترند.

تمام عمر به‌اش گفته بودند انگار از سیارهٔ دیگری آمده است. به نظرش می‌آمد بالاخره با یکی از ساکنان سرزمین خودش روبه‌رو شده و این دقیقاً همان چیزی بود که در زندگی همیشه جای خالی‌اش را حس می‌کرد.

به نظر او پدربزرگ اتفاقاً مرد خوش‌اقبالی هم بود. می‌گفت مادربزرگ دیوانه نیست، بنده‌ای از بندگان خداوند است که خدا موقعی که حوصلهٔ خلقِ زن‌های معمول را نداشته او را خلق کرده. می‌گفت خداوند مادربزرگ را در لحظه‌ای پُرشور خلق کرده. مادربزرگ از ته دل می‌خندید و می‌گفت او هم دیوانه است و دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید.

عشق نه سن‌وسال می‌شناسد و نه چیزی جز خودش را.

تمام عمر به‌اش گفته بودند انگار از سیارهٔ دیگری آمده است. به نظرش می‌آمد بالاخره با یکی از ساکنان سرزمین خودش روبه‌رو شده و این دقیقاً همان چیزی بود که در زندگی همیشه جای خالی‌اش را حس می‌کرد.

واقعاً ما دربارهٔ دیگران چه می‌دانیم، حتی دربارهٔ آدم‌هایی که از همه به ما نزدیک‌ترند.

دلتنگی چیز غم‌انگیزی است، البته گاهی قدری هم مسرت‌انگیز.

باید قبل از رفتن به جهنم با خدا حرف می‌زد و به‌اش می‌گفت که اگر خودش آدمی را یک جور خاصی آفریده، دیگر نباید انتظار داشته باشد طرف مثل آدم دیگری رفتار کند.