بریده‌هایی از کتاب قاصدک نقره ای

انگار با دستای پرقدرت سرنوشت نمی‌شه پنجه‌به‌پنجه شد.

«ما چون دو دریچه روبه‌روی هم آگاه ز هر بگومگوی هم هر روز سلام و پرسش و خنده هر روز قرار روز آینده عمر آینهٔ بهشت اما... آه بیش از شب و روزِ تیر و دی کوتاه اکنون دل من شکسته و خسته‌ست

زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد نفرین به سفر، که هر چه کرد او کرد»

نوازش‌های مادر، بی‌ریاترین نوازش‌هاس و آغوش پدر، امن‌ترین آغوش دنیا