بریده‌هایی از کتاب آنچه پرنده کوچک به من آموخت

شروع دوباره یکی از سخت‌ترین گام‌هایی است که می‌توان در زندگی برداشت.

مهم‌ترین مهارت من که در طول سال‌ها آن‌را بالاتر هم برده‌ام، توانایی گوش‌سپردن به دیگران است

برای این‌که بتوانید به موفقیت خوبی دست یابید، باید آماده‌ی شکست وحشتناک هم باشید.

باور به خود، آن خودی که نابغه است، یعنی ایمان‌داشتن به ایده‌هایی که هنوز به‌وجود هم نیامده‌اند. برای این‌که تصوری از کسب‌وکار یا پتانسیل خود داشته باشید، باید جایی برای این تصویر قایل شوید.

انتخاب یک شغل به دلیل این‌که حقوق خوبی دارد یا چون پدرومادرتان به آن علاقه دارند یا چون همین‌طوری سر راه‌تان سبز شده، گاهی جواب می‌دهد، اما اغلب وقتی جا افتادید، کم‌کم احساس می‌کنید چیزی اشتباه است.

طراحی گرافیک یک آمادگی بسیار عالی برای هر شغلی است، چرا که به شما یاد می‌دهد در مقابل هر مشکل، بی‌نهایت راهکار احتمالی وجود دارد.

«اهداف آدم باید بزرگ‌تر از غرور و خودخواهی‌ش باشه.»

مسئله فقط این است که حاضر باشی شکست هم بخوری

در مارچ ۲۰۰۹، تولد سی‌وپنج سالگی‌ام را جشن گرفتم و این مطلب را توئیت کردم: «امروز تولد من است! سی‌وخرده‌ای سالم شد!» یکی از وب‌سایت‌های شایعه‌ساز این توئیت را دید و سعی کرد چیز جالبی از آن بیرون بکشد؛ اما من فقط یکی از کلک‌های مربی قدیمی‌ام، استیو اسنایدر را سوار کرده بودم: این‌که دو حقیقتی را کنار هم می‌گفتم که روی هم یک دروغ می‌شد. یک بار با او و خانواده‌اش به رستوران چینی «عصر طلایی» (Golden Era) در بروکلین رفته بودیم و کسی به او گفت: «اوه، این پسرته؟» استیو گفت: «من و مارلین سال ۱۹۷۳ ازدواج کردیم و بیز یه سال بعدش دنیا اومد.» این دو جمله‌ی درست اما بی‌ربط به همدیگر، باعث می‌شد جواب سؤال مثبت به‌نظر برسد.

در‌حالی‌که من خوشبخت‌ترین مرد دنیا به نظر می‌رسم، ژست همسرم نشان می‌دهد که احتمالاً بدترین اشتباه تمام زندگیش را کرده است. شاید دارد با خود می‌گوید: «با خودم چی‌کار کردم؟» ولی به او اطمینان داده‌ام که بعضی از بهترین چیزها در زندگی، از اشتباهات ساده ناشی می‌شوند. در حقیقت، زمانی بنجامین فرانکلین گفته که: «شاید تاریخ اشتباهات بشر، با در نظر گرفتن همه‌چیز، ارزشمندتر و جذاب‌تر از تاریخ اکتشافاتش باشد.» تا همین امروز، من و همسرم همچنان به زندگی شادمان ادامه می‌دهیم. البته تا آن‌جایی که به من مربوط می‌شود، این‌طور است.

با خودتان تجسم کنید که دوست دارید در دو سال آینده در چه وضعی باشید. خوب چی؟ می‌خواهم استودیوی طراحی خودم را داشته باشم. می‌خواهم به یک استارتاپ ملحق شوم. می‌خواهم یک ویدیو از گربه‌ام بسازم که در یوتیوب مشهور شود (آرزو بر جوانان عیب نیست). همان‌طور که مشغول ورزش یا پیاده‌روی هستید، بگذارید این مفهوم در سرتان بالا و پایین برود. به چیز خاصی فکر نکنید. هدف شما حل‌مسئله نیست. اگر ایده‌ای را بردارید و همان‌طور در ذهن‌تان نگه دارید، ناخودآگاه مشغول کاری می‌شوید که شما را به آن نزدیک می‌کند. برای من که این‌طور بود.

اگر فرصت را خودتان بسازید، خودتان هم اولین کسی هستید که می‌توانید از آن استفاده کنید.

اما مسئله این است که تا وقتی بدترین احتمال ممکن را نپذیرید، نمی‌توانید انتظار دست‌یابی به بهترین احتمال را داشته باشید.

ولی اگر واقعاً به کارتان علاقه نداشته باشید، شکست حتمی است.

هر‌چه ریسک بزرگ‌تر بود، نشان می‌داد که اعتمادم به خودم هم بیش‌تر بوده است. من ریسک و خلاقیت را انتخاب

ارزش واقعی توئیتر در نحوه‌ی استفاده‌ی افراد از آن نهفته است.

وقتی همه‌چیز خراب است و هیچ‌چیز کار نمی‌کند، به‌جای پافشاری روی چیزهایی که خراب هستند، باید دید چه چیزهایی هنوز کار می‌کنند و بر اساس آن‌ها پیش رفت.

فهمیدم سرمایه‌گذاری احساسی چه ارزش هنگفتی دارد. همیشه ته قلب‌تان می‌دانید آیا چیزی ارزش دنبال‌کردن را دارد یا نه، خودتان هم نمی‌دانید چطور این‌را می‌فهمید، ولی برایتان مهم هم نیست. هیچ موفقیتی تضمین نشده، ولی اگر واقعاً به کارتان علاقه نداشته باشید، شکست حتمی است.

به‌جای انتظار و پای‌کوبیدن در شکست، بهتر است پیش رفته و این مجموعه شرایط را خودمان ایجاد کنیم. اگر فرصت را خودتان بسازید، خودتان هم اولین کسی هستید که می‌توانید از آن استفاده کنید.

گوش‌دادن، تماشاکردن و درس‌گرفتن از جاهای مشخص و نامشخص، نوآوری و رشد را به دنبال می‌آورد.

فهمیدم یک شرکت می‌تواند تجارت کند، برای جامعه مفید باشد و در‌عین‌حال خوش هم بگذارند. این سه هدف در کنار هم پیش می‌روند و هیچ‌وقت اسیر و برده‌ی سودآوری نمی‌شوند. انسان‌ها اگر ابزار مناسبی در اختیار داشته باشند، می‌توانند به چیزهای بزرگی دست پیدا کنند.

دنیا طوری ما را آموزش داده که دست‌روی‌دست گذاشته و منتظر از راه رسیدن فرصت بمانیم، آن‌را تشخیص دهیم و امیدوار باشیم که درست از آن استفاده کنیم. ولی اگر فرصت تنها یک مجموعه از شرایط است، پس چرا باید منتظر جور‌شدن‌شرایط و هماهنگی ماه و ستاره‌ها بمانیم؟ به‌جای انتظار و پای‌کوبیدن در شکست، بهتر است پیش رفته و این مجموعه شرایط را خودمان ایجاد کنیم.

محدودیت‌ها را بپذیرید، چه سر راه خلاقیت باشند یا ابعاد فیزیکی، اقتصادی یا شخصی. این‌ها می‌توانند شما را تحریک کنند و به چالش بکشند. این‌ها شما را بیدار می‌کنند. باعث می‌شوند خلاقیت بیش‌تری به خرج دهید و بهتر باشید.

دنیا طوری ما را آموزش داده که دست‌روی‌دست گذاشته و منتظر از راه رسیدن فرصت بمانیم، آن‌را تشخیص دهیم و امیدوار باشیم که درست از آن استفاده کنیم. ولی اگر فرصت تنها یک مجموعه از شرایط است، پس چرا باید منتظر جور‌شدن‌شرایط و هماهنگی ماه و ستاره‌ها بمانیم؟ به‌جای انتظار و پای‌کوبیدن در شکست، بهتر است پیش رفته و این مجموعه شرایط را خودمان ایجاد کنیم

اهداف آدم باید بزرگ‌تر از غرور و خودخواهی‌ش باشه.

اگر به چیزی که خلق می‌کنید علاقه نداشته باشید، اگر خودتان کاربر فعال آن نباشید، در آن‌صورت حتا اگر همه‌چیز را درست انجام دهید باز هم احتمال شکست وجود دارد.

وقتی می‌خواهید شرکتی را راه‌اندازی کنید، گاهی چیزی جز یک ایده در آستین ندارید

خلاقیت یک منبع تجدیدپذیر است. خودتان را هر روز به چالش بکشید. هر چقدر دوست دارید، به هر تعداد که دوست دارید، خلاقیت به خرج دهید؛ چرا که این منبع هیچ‌وقت تمام نمی‌شود.

در گوگل وقتی شایعه شد که ما روی زمین می‌خوابیم، یک قوطی قهوه دست‌به‌دست گشت و هشتصد دلار جمع‌آوری شد تا با آن تخت بخرم. حرکت فوق‌العاده‌ای بود و بی‌نهایت ممنون بودم. با‌این‌حال چاره‌ای نبود جز این‌که این پول را صرف قسط احمقانه‌ی ماشین کنم که چند ماهی عقب افتاده بود.

سؤال پرسیدن مجانی است. سؤال بپرسید!