بریده‌هایی از کتاب ۶۴۱۰ روز تنهایی

در پیکری که عشق تراشیده، جانی نمانده است مدارا کن

باز هم شب رسید و درد آمد، باز هم لحظهٔ نبرد آمد سرد شد چای و بردی از یادت لحظهٔ خوب هم نشینی را