بریده‌هایی از کتاب عذاب دوست داشتن

پا به خواب تو گذاشتم، بس که بیداری کشیدم من چقدر حوصله کردم، تا به خواب تو رسیدم کاشکی دوست داشتنای ما، عشقای همیشه‌ای بود قلبا فانوسای روشن، دنیا باغ شیشه‌ای بود

اگه دستای من و تو پل بشه جنس این فاصله‌ها رسیدنی‌ست

دور از تو افتادم، ولی هر شب حس می‌کنم بسیار نزدیکی خاموش شد فانوس من، ای کاش عادت نمی‌کردم به تاریکی