بریده‌هایی از کتاب بهرام و گل اندام

شمشیر من مثل تیشهٔ فرهاد سنگ را می‌شکافد

بالاخره به یکدیگر رسیدیم.

به صحرا شدم؛ عشق باریده بود. و زمین تَر شده بود. چنان‌که پای مرد به گِل فرو شود، پای من به عشق فرو می‌شد.

به صحرا شدم؛ عشق باریده بود. و زمین تَر شده بود. چنان‌که پای مرد به گِل فرو شود، پای من به عشق فرو می‌شد. ذکر بایزید بسطامی، تذکرۀ‌الاولیاء، عطار نیشابوری