بریده‌هایی از کتاب پیرمرد و دریا

«امید نداشتن کار احمقانه‌ایه. ازین گذشته، به عقیدهٔ من گناه هم هست.»

«ماه همون اثری رو روی دریا داره که روی زن داره.

همه‌چیزِ پیرمرد کهنه بود جز چشم‌هایش و چشم‌هایش همرنگ دریا بود و شاد و شکست‌نخورده بود.

با خود گفت «نه من می‌تونم از دستش خلاص شم، نه اون می‌تونه از دستم خلاص شه. البته تا وقتی که همین‌جور ادامه بده.»

ـ ولی آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده. آدمیزاد رو می‌شه نابود کرد ولی نمی‌شه شکستش داد.

پیرمرد، با اینکه کاملاً مطمئن بود از اهالی محل کسی از او چیزی نمی‌دزدد، عقیده داشت با رها کردن چنگک و نیزه در قایق نباید بی‌خود و بی‌جهت کسی را به وسوسه انداخت.

من ترجیح می‌دم کارم رو درست انجام بدم. این‌طوری وقتی بخت بهم رو کرد، من هم آماده‌م.»

متوجه شد چه لذّتی دارد کسی را داشته باشد که با او حرف بزند، به جای آنکه فقط با خودش و با دریا حرف بزند.

«بذار ماهی من رو ببره اگه دوست داره. من فقط به لحاظ دوزوکلک ازش بهترم، ولی اون هیچ قصد آزار من رو نداشت.»

«بذار ماهی من رو ببره اگه دوست داره. من فقط به لحاظ دوزوکلک ازش بهترم، ولی اون هیچ قصد آزار من رو نداشت.»

حالا دیگر بارها افکارش را با صدای بلند به زبان می‌آورد زیرا کسی نبود که از شنیدن‌شان ناراحت شود.

ولی آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده. آدمیزاد رو می‌شه نابود کرد ولی نمی‌شه شکستش داد

ولی آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده. آدمیزاد رو می‌شه نابود کرد ولی نمی‌شه شکستش داد

«ماهی رو فقط برای زنده موندن و فروختنِ گوشتش که نکشتی. برای غرورِ خودت کشتیش و برای اینکه ماهیگیری. وقتی زنده بود دوستش داشتی و بعدش هم دوستش داشتی. اگه دوستش داشته باشی، کشتنش گناه نیست. یا اینکه از گناه بدتره؟»

منتها دیگه بختم بلند نیست. ولی خب کی می‌دونه؟ شاید همین امروز. هر روز یه شروع تازه‌ست. خوبه البته بخت هم یاری کنه. ولی من ترجیح می‌دم کارم رو درست انجام بدم. این‌طوری وقتی بخت بهم رو کرد، من هم آماده‌م.»

ولی آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده. آدمیزاد رو می‌شه نابود کرد ولی نمی‌شه شکستش داد.

پیرمرد، با اینکه کاملاً مطمئن بود از اهالی محل کسی از او چیزی نمی‌دزدد، عقیده داشت با رها کردن چنگک و نیزه در قایق نباید بی‌خود و بی‌جهت کسی را به وسوسه انداخت.

با اینکه کاملاً مطمئن بود از اهالی محل کسی از او چیزی نمی‌دزدد، عقیده داشت با رها کردن چنگک و نیزه در قایق نباید بی‌خود و بی‌جهت کسی را به وسوسه انداخت.

دلم می‌خواست ببرمش ماهیگیری، ولی روم نمی‌شد بهش بگم. بعد به تو گفتم بهش بگی، تو هم که روت نشد. ‫ـــ می‌دونم. عجب اشتباهی بود. آخه شاید با ما می‌اومد. اون‌وقت خاطره‌ش تا آخر عمر باهامون بود.