بریده‌هایی از کتاب اسم شوهر من تهران است

«خدایا تو چقدر نزدیکی و من چقدر دورم

غریبه دیروز برایت آشنایی ازلی ابدی شده بود که نیامدنش تو را به دلشوره می‌انداخت.

وقتی خودت دیگر نتوانستی شعر بگویی فکر کردی با ترجمهٔ شعرها هم می‌توان شاعر باقی ماند.

چشم‌هایش شبیه عکسِ زنِ روی جعبه‌های چای شهرزاد است. با انبوهی از مژه‌های بلند، که هر بار پلک‌زدنش را بدل به لحظه‌ای تاریخی می‌کند.